|
Duitsland had vorig jaar een begrotingsoverschot van bijna 20 miljard euro, het grootse sinds de Duitse hereniging van 1990. In 2010 had het land nog een tekort van 100 miljard of 4,2%, een percentage dat toen overeenkwam met dat van België. Dit land zit nu aan 3%, terwijl de Duitsers een riant overschot hebben. Hét verschil tussen beide landen is dat Duitsland ook procentueel meer mensen aan het werk heeft en minder uitkeringstrekkers. De Duitse werkloosheidsuitkeringen werden beperkt tot 12 maanden. In de tijd dus, zoals ooit bij ons voorgesteld door de N-VA, maar weggelachen door de andere partijen. Wie daarna in Duitsland nog geen werk heeft, valt terug op een bijstandsuitkering van zo’n 400 euro per maand. Tegelijk werden er wel mini-jobs ingevoerd voor langdurig werklozen. Doordat meer mensen werken en bijdragen betalen, moet er minder bespaard worden om tot een begrotingsoverschot te komen en dit ondanks de vluchtelingencrisis die het land, ook procentueel, veel meer kost dan haar buurlanden.
Heel de Duitse financiële politiek draait om de zgn ‘Schwarze Null’, wat in mensentaal betekent ‘geen verse schulden aangaan’. Die schuldenrem is vastgelegd in de Duitse Grondwet en maakt dat de overheidsuitgaven er slechts 44% van het bbp bedragen, t.o.v. bijna 55% in België.
Voor wie het nog niet wist, de hervorming van het Duitse financiële systeem, de zgz ‘Harz Reform’, werd ingevoerd onder de socialistische bondskanselier Gerhard Schröder, met medewerking van de Duitse vakbonden, die toen al wel degelijk beseften dat de twintigste eeuw voorbij was. Bij ons denken ze nog in de negentiende te vertoeven…
|
