|
In mijn blog van 31 januari had ik het er reeds over: de voorstadsnetten, die vooral in Vlaanderen nodig zijn, maar die door minister Galant op de (heel) lange baan dreigden geschoven te worden, omdat ze eerst absolute voorrang wil geven aan het Brusselse net en meer bepaald aan de verbinding ermee naar Wallonië toe. Dat Brusselse net heeft, zoals ik reeds schreef, tot nu toe meer dan het dubbele gekost van wat geraamd was (2,2 i.pl.v. 1 miljard euro) en zou daar nog minstens 600 miljoen moeten bij krijgen. In een eerste reactie had Galant nog gezegd dat een deel van het traject, o.w.v. besparingen, maar twee sporen zou krijgen i.pl.v. de vier die gepland waren. Daarop zijn Brussel en Wallonië op hun achterste poten gaan staan en binnen de 24 uur slikte de minister haar nieuw plan weer in.
Het resultaat van dat alles is wel, dat we weer met een communautair probleem te maken krijgen, waarbij – zoals bijna altijd – de Vlamingen mee mogen betalen, maar zelf de vruchten niet plukken. Buiten de afwerking van dat dure Brusselse net zouden nl de lijnen naar Wallonië voorrang krijgen, omdat daar al een deel van de infrastructuur is gerealiseerd. Komt daar nog bij dat dit project voor de Walen niet prioritair is o.w.v. de slechte staat van de Waalse begroting, wat zou kunnen betekenen dat Vlaanderen nóg langer zal mogen wachten. Vooral voor Antwerpen, waar men in 2017 wil beginnen met de eerste werken voor de Oosterweelverbinding, zou dat een kleine ramp zijn, al heb ik daar zelf nooit in geloofd (en doe ik dat nog niet).
Er wordt de laatste jaren in onze samenleving nogal wat papier vuil gemaakt over de achteruitstelling van de vrouwen op alle gebied: in de politiek, de economie e.a. sectoren, maar het is wel duidelijk dat de twee zwakste punten in de regering Michel uitgerekend de dames Galant en Marghem zijn, die er na anderhalf jaar nog steeds niet in geslaagd zijn iets serieus te realiseren, tenzij op tijd en stond wat controverse. Het was wel te verwachten dat er bij de MR, die nu plots zeven ministers moest leveren, enkele lichtgewichten zouden zitten. Dat dat nu al dan niet toevallig twee dames zijn, is een pijnlijke vaststelling.
|
