In mijn blog van 25 september (‘Met VW geen problemen’) had ik het er al over: dat we ons in dit digitale tijdperk aan alles kunnen verwachten. Ikzelf maakte gisteren nog zoiets mee.
Sinds de zomer van 1972, toen ik met mijn gezin terugkeerde uit Sardinië, ben ik klant van Electrabel (of hoe het toen ook heette). Aan veranderen van leverancier heb ik nooit gedacht omdat mijn huis elektrisch verwarmd wordt met in de eerste plaats accumulatievuren wier stroom ’s nachts geleverd wordt, maar minder kost dan het nachttarief. Ik heb nog wat ze noemen ‘een oud contract’, waarbij ik ook een paar uur accumulatiestroom krijg in de namiddag, hetgeen bij de nieuwe contracten niet meer mogelijk is. Van leverancier veranderen is ook geen optie, omdat de concurrentie evenmin dat extraatje kan geven.
Sinds begin dit jaar is Electrabel overgeschakeld op digitale facturatie, via het Internet dus. Wie het daar niet mee eens was, kon vragen zijn facturen nog steeds met de Post te krijgen. Ik heb dat niet gedaan. Gisteren kreeg ik dan een mailtje van Electrabel met een dringende aanmaning van betalen. Ik viel bijna van mijn stoel want zo lang ik er klant ben (43 jaar!) heb ik nooit één betaling te laat gedaan. Bij nader toezien bleek dat ook nu niet het geval te zijn. De som die Electrabel claimt, had ik reeds betaald op 2 september. Ik heb daarvan een bewijs in de vorm van een ontvangststempel met datum van het AXA filiaal van Kasterlee én een bevestiging op het rekeninguittreksel van de bank (ik doe niet aan internet bankieren).
Maandagmorgen stuur ik Electrabel een aangetekend schrijven met de nodige bijvoegsels, vraag ik hen de extra kost voor wanbetaling, die ze onterecht vragen (5,73 euro), niet door te rekenen en voortaan mijn rekeningen maar weer via de Post te sturen. Heel die digitale vooruitgang mag me gestolen worden, als men er niet eens in slaagt de facturatie op orde te houden…
|