Churchill heeft ooit een beroemde redevoering gehouden waarin hij het na de zege op het Duitse Afrikakorps had over "not the beginning of the end, but the end of the beginning". Op zichzelf was dat al een grootse stijlfiguur, maar achteraf beschouwd nog een veel groter understatement, want de Tweede Wereldoorlog was al over de helft... maar dat kon Churchill toen hij de rede hield, natuurlijk nog niet weten.
Eenzelfde gevoel kreeg ik bij het lezen van : "eerst de moeilijkheden van de ontwikkeling. Nu zitten we in fase twee: de ontwikkeling van de moeilijkheden."
Maar er is hoop. De huidige generatie van politici beschouwt politiek immers als een familiebedrijf.
Aangezien het adagium geldt dat de eerste generatie het familiebedrijf opbouwt, de tweede generatie het bedrijf uitbouwt en de derde generatie het afbreekt, moeten we nog even wachten.
Even wachten tot de kleinkinderen
Anciaux, Claes, Daems, Daerden, De Clercq, De Clerck, De Crem, De Croo, De Gucht, Dehaene, Detiège, Dewael, Ducarme, Dillen, Eyskens, Lieten, Martens, Moureaux, Michel, Nothomb, Schiltz, Somers, Spaak, Tobback, Van den Bossche, Vanderpoorten, Van Rompuy, Vanvelthoven en Wathelet
groot genoeg zijn geworden om de boel helemaal naar de knoppen te helpen.
NB. Mijn opsomming van Belgische politieke familienamen is niet meer dan een stijlfiguur om het cynisme van deze bijdrage te benadrukken. Er zijn meer politieke dynastieën, er zijn er andere, er zijn er in Europa en in de rest van de wereld. (Deze laatste zin is er weer een! )
08-09-2015, 01:46
Geschreven door bertie
|