Eens ze hier zijn, krijgt ge ze op die manier nooit meer terug naar huis.
Dat is het langetermijnprobleem dat we meemaken met gastarbeiders, immigranten en politiek-asielzoekers. Waarom zou het met dat nieuwe modewoord: "oorlogsvluchtelingen" anders gaan?
Het is een instinctieve reactie van elk levend wezen om hulp te bieden aan soortgenoten in nood. Falen om dat te doen staat trouwens in het strafwetboek omschreven als schuldig verzuim. Maar in die wet staat ook een zeer grote beperking! Men moet namelijk geen levensgevaarlijke heldendaden verrichten om te helpen, integendeel. Hulp is slechts verschuldigd voor zover men zichzelf niet in gevaar brengt. Dat is de wettelijke vertaling van het gezond verstand, dat instinctief "helpen" automatisch daartoe beperkt.
Ook de Conventie van Geneve die nu overal ter uitbreiding en verantwoording ingeroepen wordt, verandert die wetsbepaling evenmin. Iedereen die klakkeloos stelt dat vluchtelingen eens zij erkend zijn, gelijkgeschakeld moeten worden met de eigen bevolking inzake sociale zekerheid (en als klap op de vuurpijl zelfs voorrang moeten krijgen voor het vinden van onderdak), heeft het dan ook compleet verkeerd voor. Dat is geen hulp bieden meer, dat is verkwisting en verspilling. Puur emotionele blijken van ongezond verstand, als het ware.
Even ter herinnering: Van mensen die indertijd naar hier kwamen om te werken - gastarbeiders - verwachtten we dat ze na hun pensionering terug zouden gaan naar hun thuisland. Dat is niet gebeurd, met als gevolg dat we nu islamitische gebedsruimtes "moeten" voorzien in onze bejaardentehuizen, wat we eigenlijk liever niet zouden doen.
Immigranten zouden we graag legaal in ons land verwelkomen. Daar is een wet voor gemaakt en een handige procedure voor uitgewerkt. België is één van de weinige landen dat "overal" in de wereld een diplomatieke vertegenwoordiging heeft in de vorm van een ambassade of een consulaat, waar kandidaten zich zoals voorgeschreven kunnen aanmelden. Illegaal hierheen komen is dus compleet uit den boze. Maar al bijna een generatie geleden kondigde de toenmalige regering een regularisatieronde aan, om éénmalig(!) een verrot probleem op te lossen, dat was ontstaan door de lakse regering vóór haar. Sindsdien zijn er nog ontelbare(!) anderen illegaal hierheen gekomen en via opeenvolgende "eenmalige" regularisaties hebben die allemaal het statuut gekregen van gelijkgeschakelde. Zodat laksheid van regeringen institutioneel werd en alsof de wet eigenlijk maar een lachertje is en liefst niet ernstig dient genomen.
De wereld verandert clichématig razendsnel. Landen waar gisteren nog een dictatuur heerste, zijn vandaag "prille democratieën" geworden. Ondanks politieke wijzigingen in zijn thuisland hoeft een politiek-asielzoeker echter niets te ondernemen om zijn erkenning te behouden, want: eens erkend, blijft erkend - voor de rest van zijn leven. Maar iemand die een arm of been kwijt is, moet jaarlijks een medisch attest binnenbrengen dat het afgerukt lidmaat niet terug aan zijn lijf is gegroeid, om zijn erkenning als gehandicapte niet te verliezen.
De gelijkschakeling van iedereen die hier aanwezig is, gaat dus niet helemaal op. Door de aanwezigheid op het grondgebied winnen gastarbeider/immigrant/politiek-asielzoeker - en binnenkort ook oorlogsvluchteling - elk de hoofdprijs van de loterij, meer bepaald de "win-for-life-deluxe". Daarentegen moeten gehandicapte/rusthuisbewoner/simpele-nalever-van-de-wet de verliezende lotjes blijven kopen, met handenvol geld.
07-09-2015, 16:33
Geschreven door bertie
|