Al die verkiezingen tot grootste van dit en van dat, heb ik steeds maar niks gevonden. Zeker wat België betreft, was het in feite meestal nonsens. België bestaat pas sinds 1830 en al wie daarvoor geleefd heeft was geen Belg, maar een Vlaming, een Waal, een Zuid-Nederlander, een Luikenaar en ga zo maar verder. Toch was ik tenslotte gecharmeerd door de keuze die Vlaanderen gemaakt heeft: pater Damiaan. Ondanks protest van enkele papenvreters en simpele zielen (die liever een coureur hadden gekozen...), is Damiaan een voorbeeld, niet alleen voor Vlaanderen, maar voor de hele mensheid. De man cijferde zichzelf weg en gaf zijn leven voor zijn ideaal: mensen helpen die door iedereen verstoten waren. Kan het mooier?
België zou echter België niet zijn, het onnatuurlijke land dat er gekomen is omdat de landen rondom ons niet wisten wat ermee aan te vangen. In dat België moet ge dan ook een Vlaamse grootste Belg hebben en een francofone grootste Belg. Misschien komt er later nog een Duitstalige grootste Belg bij en dan nog een grootste Brusselaar (wie klopt Manneke Pis?).
Francofoon België heeft dus ook zijn grootste Belg gekozen en dat is ... Jacques Brel geworden! Een liedjeszanger die bij ons o.m. bekend werd door een schamplied te maken over de Vlaamse moeders die (toen) volgens hem kweekten als konijnen. Evenals pater Damiaan is Brel niet oud geworden, maar hij is zeker niet gestorven voor iets, eerder tegen zijn zin.
Met de verkiezing van Brel en Damiaan is nog maar eens gebleken wat voor afgrond er gaapt tussen Vlaanderen en Wallonië. Dat werd trouwens ook weer duidelijk uit de laatste opiniepeiling (die van Het Laatste Nieuws, de Libre Belgique en VTM). Daar waar in Vlaanderen de hele heisa rond het generatiepact zo goed als brokken maakte, kreeg de P.S. in Wallonië een flinke tik en verloor de partij van Di Rupo lifst 4%. Betekenisvol was ook de stijging met 10% van het rechtse Front National, dat stilaan de rol van het Vlaams Belang in Vlaanderen aan het kopieëren is en de Walen eindelijk een meer reële kans geeft om een proteststem uit te brengen. Vergeten we niet dat het FN in Wallonië het moet doen met grotendeels onbekende namen, zonder enige BW's (bekende Walen). 
Di Rupo had zich zijn voorzitterschap wellicht heel anders voorgesteld.