Eigenlijk is de titel van mijn blog niet helemaal juist. "Bont en blauw" verwijst nl naar een uitspraak van Louis Tobback bij het begin van de eerste regering Verhofstadt. Hij zei toen: "Het begint paars en eindigt bont een blauw". Op dit ogenblik wordt een flink politiek robbertje uitgevochten binnen de blauwe familie. Rood staat erbij en kijkt er (geamuseerd) naar.
De inzet is de postjes, zoals meestal in de Belgische politiek. Bij een vorige regeling voor het Europees commissariaat was feitelijk voorzien dat iemand van de VLD toen een Europees postje ging krijgen. Dat ging niet door en de job werd ingenomen door Louis Michel, "big Loulou" zoals hij ook genoemd wordt, van de Waalse blauwe zusterpartij . De afspraak was toen wel, dat er de volgende keer een Vlaamse liberaal aan de bak zou komen. In principe zou dat niemand minder zijn dan Karel De Gucht, de man van Mireille (politierechter en bankspecialist zonder voorkennis). Karel zou de plaats van Big Loulou innemen.
Sinds de recente gebeurtenissen in Kongo, waar De Gucht in snelheid werd genomen door Charles Michel, zoon van, is het echter niet meer zo zeker dat de burgemeester van Berlare zijn droomjob zal kunnen krijgen. Bij "Europa" hebben ze ook hun ogen niet in hun zakken en worden de recente affaires rond De Gucht met argusogen bekeken. Anderzijds is Didier Reynders, de blauwe zonnekoning uit Luik, er als de dood voor dat Big Loulou terug naar het Belgische politiek toneel zou komen. In dat geval krijgt hij, le beau Didier, er immers een concurrent bij in eigen rangen.
Om een lang verhaal kort te houden: Louis Michel, de vader dus, zou nu een tweede termijn als Europees commissaris ambiëren, waardoor De Gucht het mag vergeten. De Gucht zijnde wie hij is, de meest ondiplomatische minister van Buitenlandse Zaken die we ooit hebben gehad, laat zoiets niet over zich heen gaan. De vraag is alleen, hoe het zal aflopen met Fortisgate, waarin zijn madam de hoofdrol speelt. Zelfs als hij daar zonder kleerscheuren vanaf komt, zal de perceptie tegen hem blijven spelen.
Waar is de tijd, toen de Open-VLD, alhoewel geklopt bij de federale verkiezingen, toch dacht in een zetel te zitten omdat "ze" het zonder hen niet konden waarmaken. Met een resem schandalen, schandaaltjes en verdachtmakingen (Chevalier, Moerman, De Wael en Fortis), zitten ze daar nu in de hoek waar de klappen vallen. Een burgeroorlog in eigen rangen is er echt teveel aan.
Wordt zeker vervolgd.
|
