In Antwerpen gaat café De Leeuw dicht, ‘de beest’ in de volksmond. De naam verwijst wel naar de Vlaamse leeuw, maar was ook de achternaam van de man die er in 1957 mee begon: Marcel De Leeuw, een voormalig oostfrontstrijder. De zaak werd hét trefpunt van de Vlaamsnationalisten en daaraan veranderde zelfs het faillissement van 2010 niet. Het café werd toen overgenomen door een vzw, waarin o.m. Staf Neel zat, een ex-SP.a’er die naar het VB was overgestapt. Sindsdien werd de zaak uitgebaat door Staf’s broer Theo. Die man is ondertussen echter de 70 voorbij en ziet het niet meer zitten. Een nieuwe uitbating zit er niet meteen aan te komen, wegens de veranderde tijden en de komst van de witte kassa. Het zal voor heel wat Vlaamsnationalisten wel vreemd aandoen als ze, bij een volgend bezoek aan de koekenstad, hun klassiek bezoek aan ‘de beest’ zullen missen. Zeker de Vlaams Belangers zullen er met weemoed aan terugdenken, want ‘de beest’ werd bijna hun tweede partijlokaal, waar ze de laatste jaren heel wat ontgoochelingen hebben moeten wegspoelen.

   Als het de aficionados van De Leeuw een troost mag wezen: de twee zaken die Vincent Company, tricolore boegbeeld van voetballend België, opstartte in zowel Brussel als Antwerpen, zijn alweer gesloten en dit binnen een jaar na de opening. ‘Good Company’ kan dan nog sympathiek geklonken hebben in Brussel, in Antwerpen zeker niet. Voetballers zijn tegenwoordig ook geen echte sporters meer, eerder een soort huurlingen die hun diensten aan de hoogstbiedende verkopen voor grof geld. Geld dat sommige rode duivels dan nog in Luxemburg beleggen om er geen belastingen op te moeten betalen in België, het land waarop ze zogezegd zo fier zijn ervoor te mogen voetballen! Company zal nooit een herdenking krijgen zoals Rik Coppens er zopas een heeft gekregen. Die had tenminste nog echte supporters, niet de hooligans en malloten die we o.m. tegenwoordig bij Standard en Feyenoord aantreffen.