|
Na zijn job als minister-president van Vlaanderen, moest Kris Peeters ook zijn ambities als federaal premier van België opbergen, omdat zijn partij de Europese tweederangsjob voor Marianne Thyssen belangrijker vond. Als gevolg daarvan werd Peeters vakminister in de centrumrechtse, zgz ‘Zweedse’ coalitie en moest de partij een ministerpost inleveren. Het slachtoffer van die koehandel werd Pieter De Crem, die i.pl.v. minister van buskruit en schietgeweren, nu staatssecretaris werd van wat lege dozen. De functie bij defensie, die De Crem behoorlijk had vervuld, werd ingenomen door de N-VA’er Steven Vandeput, die er in slaagde zijn reputatie alle oneer aan te doen bij de vakantiereis van de koninklijke familie naar India.
Op die reis was nogal wat kritiek, niet in het minst o.w.v. de extravagante kosten. Nu is het zo dat Vandeput de vraag van de koning niet kon afwijzen omdat die zich, om veiligheidsredenen, alleen met militaire vluchten verplaatst. Dat geldt ook voor vakantiereizen, al kan men aannemen dat het Hof dergelijke kosten dan wel kan terugbetalen met het geld van de koninklijke dotatie. In dat geval gebeurt er dan nog niets, want ook die dotatie krijgt de koning van de belastingbetaler en daarmee is de hele zaak ook een vestzakbroekzak operatie.
De kritiek op Vandeput verstomde echter niet, omdat de nieuwbakken minister in eerste instantie zijn eigen handtekening onder de goedkeuring verloochende. Zoiets is wél ernstiger dan bv de kritiek die Jambon en Francken kregen over insinuaties die niets met de huidige politiek te maken hadden en alleen tot doel hadden het imago de nieuwe federale regering te schaden. Hoe die koninklijke kosten straks verhaald zullen worden, zal de koning worst wezen.
Het moet trouwens gezegd dat Flup zich tot nu toe vrij goed uit de slag heeft weten trekken, dat terwijl zowat iedereen gevreesd of gehoopt had dat hij de boel hopeloos zou verknoeien. Dat is niet gebeurd om twee redenen. Ten eerste heeft Flup zich het motto van Herman Van Rompuy* toegeëigend: ‘Wie niets doet, maakt geen fouten en wordt bevorderd’. Dat heeft hij toegepast tijdens de federale regeringsonderhandelingen, waarmee hij zich nauwelijks gemoeid heeft. Ten tweede heeft hij, zeker in zijn tweede kerstboodschap, de nieuwe N-VA-doctrine tot de zijne gemaakt: geen woord over het communautaire. De vraag is wel, of Flup daar alleen op gekomen is en het antwoord is neen. Het heeft ook niets met Mathilde te maken. Die draagt, volgens Thierry Debels**, wel de broek in Laken, maar niet in het politieke steekspel. De man die er wél voor tekent, is de nieuwe koninklijke kabinetschef, Frans van Daele. In tegenstelling tot Albert II en Boudewijn, die eenzelfde adellijke franskiljonse kabinetschef hadden, is Vandaele een Vlaamse ex-diplomaat die in het verleden ook verschillende bestuursmandaten in de privé heeft bekleed (o.m. bij Umicore). Iemand dus die het klappen van de zweep kent en die als een soufleur achter de schermen ervoor zal (moeten) zorgen dat Flup en Co het avontuur overleven.
Tot nu toe is hem dat goed gelukt.
* Volgens zijn schoonvader, was Herman Van Rompuy zeer bedreven in het verschonen van zijn kleine kinderen. Nog een geluk dat Farage dat niet te weten is gekomen. I.pl.v. ‘natte dweil’, had hij hem dan zeker ‘natte pamper’ genoemd!
** Thierry Debels, Bruggeling van origine, is een non-fictie auteur over financiële zaken, die ook over de Coburgers enkele verhelderende boeken geschreven heeft, die door het Hof niet in dank werden afgenomen. Hij was ook tijdelijk adviseur bij LDD, de partij van Deckerken.
|
