|
De aanvallen op de regering Michel mochten dan in de eerste plaats van de vakbonden komen, ook de oppositie liet zich niet onbetuigd. In de eerste plaats de PS natuurlijk, waarbij ex-premier Di Rupo er zich zelfs niet voor schaamde mee in de betogingen te stappen, hoewel zoiets deontologisch niet erg geapprecieerd werd. CdH en het fel verzwakte Ecolo lieten zich ook niet onbetuigd en zelfs Groen kwam dezer dagen met een eigen taksshift voor de pinnen, terwijl ‘Charly Chaplin’ Calvo niet uit het beeld van het parlement te branden was. Met zijn bos haar en baard spreekt die man helemaal zijn eigen Spaanse naam tegen, die daar ‘kale’ betekent.
Wie in de hele politieke heisa totaal niet in beeld komt, is de SP.a. De ex-ministers van die partij zullen wel niets tekort komen. Zoals ik al eens meldde in mijn blog van 22.11 (‘Soske-sjot) kunnen de rode ex-excellenties uit de Vlaamse regering tot 2019 o.a. twee medewerkers ter beschikking krijgen op kosten van de Vlaamse regering en – als ik me niet vergis – krijgt elke ontslagnemende minister nog wel e.e.a. extra. De slachtoffers in de partij zijn de mindere goden, die op zowat alle niveaus buiten de prijzen beginnen te vallen. Zelfs voormalig Vlaams parlementsvoorzitter Norbert De Batselier moet bij de Nationale Bank van België (NBB) plaats ruimen voor Tom Dechaene, een man voorgedragen door de N-VA en dat terwijl ‘den Bats’ er zelf nog wel enkele jaartjes wou bijdoen (zoals trouwens enkele andere leden van de NBB dat al hebben voorgedaan). Zopas geraakte ook bekend dat twee bestuursleden van PMV, de belangrijkste investeringsmaatschappij van de Vlaamse overheid ook al twee SP.a’ers naar de uitgang heeft verwezen, waarbij Christine Van Broeckhoven. Men kan zich natuurlijk ook afvragen wat een moleculaire biologe daar komt doen, maar de reden van haar ontslag was haar SP.a partijkaart, niet haar beroep waarin ze een kei is.
Dit alles maakt deel uit van het politieke beestenspel. De Romeinen wisten het al: Vae victis! Wee de overwonnenen! Hun plaats wordt nu ingenomen door N-VA’ers, waarbij de eerste reactie – ook bij Vlaamsnationalisten – is dat ze het ook maar om de postjes doen. Daar is wel iets van, maar niet helemaal. De partij is nl het slachtoffer geworden van haar eigen succes en is verplicht hier en daar kandidaten te gaan zoeken, zelfs buiten de partij, die in aanmerking kunnen komen. Die Tom Dechaene bv is ook niet de eerste de beste. De man was een zakenbankier met een internationale carrière achter de rug, met als diploma's een master TWE en Rechten én een MBA van insead op zak. Wel Vlaamsgezind en dat is het groot verschil met de meeste doodgepromoveerde SP.a’ers waarvan we weten dat ze de Vlaamse zaak gegarandeerd bij de eerste gelegenheid verkwanselen voor een bord Belgische linzensoep. Evenmin als Jan Briers had Dechaene trouwens een partijkaart op zak. Dat zegt natuurlijk niet alles, maar toch beter zo’n mensen mee aan het stuur van onze maatschappijen en instellingen dan beroepspolitiekers die we toch niet betrouwen.
De reden waarom de SP.a’ers zich zo fatalistisch gedragen heeft natuurlijk ook te maken met de wrevel binnen de partij in het algemeen en de partijtop in het bijzonder, waar niemand nog gelukkig is met ‘Baby Back’*, zoals Kaaiman Tobbackske noemt, die van geen wijken wil weten. Mocht deze centrumrechtse regering het vijf jaar uithouden (wat ook al een wonder zou zijn), dan ziet het er voor de rode postjesjagers inderdaad zeer slecht uit.
* Lewie Lawijt wordt door Kaaiman (Koen Meulenaere) 'Pa Back' genoemd...
|
