|
Een Europees Arrest i.v.m. het alleenrecht van arbeid voor dokwerkers binnen een haven, doorkruist de al op kookpunt staande vakbondsplannen voor de nationale staking van maandag. De uitspraak van Europa mag dan in de eerste plaats over Spanje gaan, het gaat om eenzelfde havenarbeidssysteem als dat van onze havens, waar nog steeds de zgn wet-Major geldt. Als Spanje daarvoor veroordeeld wordt, kan het niet anders of België zal hetzelfde lot ondergaan.
De wet-Major, van kracht sinds 1972, genoemd naar een ABVV voorzitter uit die tijd, bepaalt dat enkel erkende havenarbeiders zeeschepen mogen laden en lossen, terwijl er ook speciale statuten bestaan voor logistieke activiteiten binnen de havenzone. Om erkend havenarbeider te kunnen worden, moet men aangesloten zijn bij een vakbond en die beslist wie welk werk doet en waar. De zgz ‘closed shop’, waaraan Margaret Thatcher destijds in de UK een einde maakte. Daar is ze al officieel verboden sinds 1990 (de zgn ‘Employment Act), bijna 25 jaar geleden, maar hier bestaat ze nog.
Tegen de wet-Major zijn al acht klachten binnengekomen van bedrijven die in de haven werken. De bekendste is die van Fernand Huts van de Katoen Natie, die er een bedrijf heeft waar Internetbestellingen worden ingepakt en die terecht vindt dat inpakkers geen havenarbeiders zijn (met alle extra kosten van dien). Sindsdien heeft Huts al een investering van 200 miljoen euro geschrapt voor Antwerpen en verhuisd naar Gent. De wet-Major is dan ook een serieuze concurrentiehandicap voor de haven, waar men – ook terecht - wel kan vertellen de allerbeste dokwerkers van Europa te hebben, ze hebben ook het meest ouderwetse arbeidssysteem. In een wereld die sinds 1972 compleet veranderd is en nog steeds blijft veranderen, is die wet-Major een anachronisme, die niets met solidariteit te maken heeft, maar alles met eigenbelang. Iedereen weet dat, maar niemand durft er iets aan te doen. Men heeft schrik van de mannen van ‘den basseng’ en de betoging van 6 november jl heeft nog eens laten zien tot wat ze in staat kunnen zijn. Dat Europa er nu een eind aan gaat maken is voor onze politiekers dan ook een geschenk uit de hemel. Een soort deus ex macchina* zoals in de drama’s uit het oude Griekenland.
Hopelijk wordt het (weer) geen drama in Brussel.
* Dat is de algemeen gebruikte term, in het Latijn. De originele Griekse term is ‘Apo mêkhanês theos’ en gaat over een niet eerder in het verhaal voorkomende persoon, dier of godheid die onverwachts uit het niets opduikt en voor de oplossing van een uitzichtloos probleem zorgt. Letterlijk vertaald: een ‘god uit de machine’
|
