|
Gisteren, 6 december, kregen we de eerste zonneschijn van de maand te zien. Dat was het goede nieuws, de rest was minder. Op de vooravond ervan stierf Dona Fabiola de Mora y Aragon, een van de drie koninginnen die dit land rijk is en als gevolg daarvan stonden alle journaals er bol van. Dat zou trouwens nog wel enkele dagen kunnen aanhouden, daar er een hele week van rouw is aangekondigd. De overledene kan van woensdagmiddag tot donderdagavond geschouwd worden en wordt vrijdag begraven. Of het weer ‘allen daarheen’ wordt, is nog af te wachten’. Enig pluspunt is dat de politieke impasse daardoor tot eind volgende week hopelijk wel even van het voorplan zal verdwijnen en dat zelfs de stakingsdagen, op 8 en 11 dezer, minder aandacht zullen krijgen, waar de regering Michel wel mee tevreden mag zijn. Waar een week van rouw al niet goed voor kan zijn.
Op dezelfde dag werd Luc De Vos, de singer-songwriter* uit Gent begraven onder de belangstelling van ettelijke duizenden. Ik moet rechtuit bekennen dat ik de man al wel eens op Tv gezien had, maar dat hij zo populair was, was mij geheel ontgaan, waarschijnlijk wegens het generatieverschil en het ander soort muziek waarin ik geïnteresseerd ben. Hoe dan ook was ik verrast door het feit dat hij niet alleen een begeesterende zanger én tekstschrijver was, maar daarbij ook een nog echt gelovig mens, die niet alleen geen moeite had om daarvoor uit te komen, maar het zelfs op papier te zetten in zijn columns. Ook dat is iets wat men vandaag de dag in onze contreien niet meer zoveel tegenkomt, zeker niet in dat milieu. Een speciaal mens dus die wel even speciaal uit het leven stapte. Om inderdaad even bij stil te staan.
Het is trouwens opmerkelijk hoeveel bekende mensen er de laatste jaren in de regio Gent gestorven zijn en een publieke uitvaart hebben gekregen: André Denijs, Wilfried Martens, Gerard Mortier, Jan Hoet en nu dus Luc De Vos. Veel vrienden en bewonderaars blijven er verweesd achter.
Tenslotte was er in Aarlen ook de begrafenis van Béatrice Berlaimont, het veertienjarig meisje dat recentelijk verdween en vermoord werd terug gevonden. Ook daar een menigte van meer dan duizend personen die met veel vraagtekens en emoties achter bleven. Hoe dergelijke zaken kunnen blijven gebeuren, zal voor de meeste onder ons wel een mysterie blijven. De wereld lijkt er helemaal niet beter op te worden.
* In het Nederlands zou dat ‘zanger-lied(jes)schrijver’ zijn, maar dat klinkt niet zo goed. In het Italiaans wel, daar heet dat ‘cantautore’, een samentrekking van ‘cantante’ (zanger) en ‘autore’ (auteur). Vind ik een mooi woord. Een bekende uit mijn jonge tijd was Adriano Celentano, die er, net zoals Luc De Vos, ook regelmatig in slaagde de gevoelige snaar te raken bij zijn publiek (o.a. met ‘Azurro’ en ‘Il ragazzo della via Gluck’). En die ook gelovig was.
|
