|
In deze rubriek heb ik al meer dan eens mijn beklag gedaan over het ingangsexamen voor dokter en tandarts, waarbij de Vlamingen een ingangsexamen moeten doen en de Franstaligen niet. Ik heb een kleinzoon en zijn vriendin die voor dokter wilden gaan en niet meteen door die test geraakten, gewoon omdat die test met multiple choice vragen niets met geneeskunde te maken heeft. Zoals vele anderen was mijn kleinzoon dan ook verplicht eerst in te schrijven voor biomedische studies en kon hij, na daarin drie jaar later zijn bachelor te hebben behaald, overschakelen naar geneeskunde. Dat was dan wel een (duur) jaar verloren en dat gold ook voor zijn vriendin, die – nota bene – er steeds meer dan 75% van de punten haalt.
Voor de Franstaligen niets van dat alles, ondanks het feit dat ook zij dat volgens de wet hadden moeten doen. Zoals we zo stilaan gewend zijn in dit pseudo democratische land, vegen de francofonen nl hun voeten aan de wetten die ze zelf wel mee goedkeurden, eens dat blijkt dat ze hen niet uitkomen. Nu lijkt er toch gerechtigheid te geschieden, door het feit dat afgestudeerde dokters niet alleen hun eindexamen moeten halen, ze moeten ook een Riziv nummer krijgen alvorens ze met hun praktijk kunnen beginnen. Die nummers zijn echter beperkt, waardoor zowat de helft van afgestudeerde francofone studenten voor geneeskunde in feite geen dokterspraktijk kan beginnen. Er hen wél een geven, heeft trouwens geen zin, want de bestaande dokterspraktijken in Brussel en Wallonië blijken nu al gemiddeld minder patiënten te hebben dan de Vlaamse. Afgezien van de discriminatie is voor hen een praktijk beginnen in Vlaanderen, waar een tekort is aan spoedartsen, tandartsen, geriaters, kinderpsychiaters én huisartsen, geen optie omdat het merendeel van die afgestudeerden geen of geen behoorlijk Nederlands spreekt.
Het had trouwens nog erger kunnen zijn, want slechts 20 tot 30% van de studenten die zonder ingangsexamen een Franstalige opleiding beginnen, halen ook effectief hun einddiploma (in Vlaanderen is dat 85%!)*. Tegen 2018 schat men dat er in Franstalig België zo’n 1.000 (duizend!) geneesheren in spe geen praktijk zullen kunnen beginnen. Met dank aan hun eigen Franstalige politieke partijen die dachten (en nog steeds denken) zich in dit land boven de wet te kunnen stellen. Men kan zelfs de nieuwe federale regering daarvan de schuld niet geven, want de scheeftrekking bestaat al sinds 1995. Dat neemt niet weg dat de PS, met schreeuwboei Onkelinx op kop die – nota bene – de vorige minister van Volksgezondheid was, straks de nieuwe regering daarover gaan aanvallen. Wie zei daar weer dat het communautaire voor 5 jaar de ijskast in zou gaan?
* De hoofdreden dat zo weinig Franstaligen studenten hun einddiploma in geneeskunde niet halen, komt voornamelijk door de slechte kwaliteit van het middelbaar onderwijs in Wallonië. In een rangschikking volgens de Europese regio’s staat Vlaanderen, ondanks alles discussies ter zake, op gebied van onderwijs nog altijd bij de top vijf, Wallonië bengelt ergens achteraan in de twintig…
|
