"De Verenigde Staten van Europa" is de titel van een (nieuw) boek van onze eerste minister Guy Verhofstadt. Het werd gisteren ergens in Brussel door hemzelf voorgesteld. Ik heb alleen maar die voorstelling op TV gezien, gehoord wat erover verteld werd, maar dus niet gelezen. Met mijn slecht karakter (maar een goed hart: ik lees 't Pallieterke sinds 1955!) heb ik daar meteen enkele bedenkingen over: - Waar haalt onze "eerste" de tijd vandaan om nog boeken te schrijven, hij die zegt het al zo druk te hebben en daarenboven al hartproblemen heeft gekend. Hij zal waarschijnlijk wel door e.o.a. "spin doctor" geholpen zijn, zeker? - Het is niet de eerste keer dat Verhofstadt een boek uitgeeft. Hij heeft zelfs al eens een roman geschreven, fictie dus, maar die werd (nog) niet uitgegeven. Zijn eerste, bekende uitgaven waren zijn "Burgermanifesten". Die waren wel als politieke non-fictie bedoeld, maar gezien wat er later mee gebeurd is, kunnen die eveneens als fictie beschouwd worden. Die gingen niet over Europa, maar over België. Toen hij eerste minister werd, kwam hij in de uitzonderlijke positie te zitten om datgene wat hij met zoveel gloed geschreven had, te verwezenlijken. Jammer genoeg is dat niet gebeurd. Erger nog: Verhofstadt heeft zo een beetje het tegenovergestelde gedaan van wat hijzelf in zijn Burgermanifesten geschreven had! - Van Verhofstadt hebben we de laatste jaren al zoveel gehoord waarvan niets in huis is gekomen (denk maar aan zijn 200.000 jobs, zijn "snel en efficiënt, zijn open debat cultuur e.d.), dat er weinigen zullen zijn die hem nu zullen geloven over wat hij van Europa te vertellen heeft. Zoals zovele andere beroepspolitiekers had ook Verhofstadt gehoopt op een Europese "fin de carrière". Zijn kandidatuur ervoor werd één van zijn vele nederlagen (zijn andere: zijn verkiezingsnederlaag, de achteruitgang van zijn partij waarvan hij persé het boegbeeld wilde blijven, zijn bewering dat hij wilde te worden afgerekend in verhouding tot het terugdringen van het VB enz, enz.). Als we een beetje opletten op wat we zeggen en schrijven over anders gelovigen en anders gekleurden, leven wij nog steeds in een min of meer vrij land. Dat wil zeggen, dat iedere hond met een hond op hier een boek mag schrijven en uitgeven. Waarom zou dan ook de eerste minister dat niet mogen doen? Als dat boek over Europa uit zou draaien op een even grote ramp als zijn Burgermanifesten, dan kan hij, na België en Europa, misschien daarna eens proberen een boek te schrijven om de hele wereld te verbeteren. Ik vrees echter dat ook dan de meesten hem evenmin zullen geloven als ondergetekende...
