|
‘Er zijn meer Belgen aan de slag dan tien jaar geleden. In diezelfde periode zijn er 340.000 banen bijgekomen. En er zijn nu minder werklozen dan in 2005.’ Deze cijfers komen uit het recentste jaarverslag van de Nationale Bank. En daar houdt het niet bij op. Volgens Eurostat, het E.U.-bureau voor statistieken, bedroeg de Belgische werkloosheid in januari 0,2% minder dan in januari 2004.
Hoe kan dat nu, als ge ziet dat er bijna dagelijks bedrijven hun deuren sluiten en/of herstructureren, waarbij ook telkens heel wat jobs verloren gaan? Wel, daar is een uitleg voor. Er zijn in die periode ook 340.000 extra banen gecreëerd, maar de echte reden is, dat er de afgelopen tien jaar liefst 434.000 Belgen tussen 15 en 64 jaar zijn bijgekomen en dat geeft een vertekend beeld van de situatie. Wat Nationale Bank en Eurostat er niét bij zeggen is, dat dat vertekend beeld ook zorgt voor steeds weerkomende alarmsignalen dat er bij ons nu meer armoede zou zijn, dat vrouwen minder aan bod komen en dat kinderen in het onderwijs niet genoeg kansen krijgen, om er maar enkele te noemen. Want, in tegenstelling tot bv de States, Canada of Zwitserland, voeren wij hoofdzakelijk armoede in. Dat betekent ook dat ons immigratiebeleid nog steeds faalt en dat het misplaatst is te doen alsof de komst van big Maggie dat probleem heeft opgelost. Haar partij zou zich beter dáár mee bezig houden dan met veranderende achternamen of kindereuthanasie, waar feitelijk niemand naar vraagt en waardoor de rest van de wereld dit landje met steeds argwanendere ogen bekijkt.
424.000 nieuwe Belgen in tien jaar, dat is gemiddeld elk jaar de bevolking van een kleine stad. Geen wonder dat steden als Brussel of Gent, waar men weinig of niets aan die problemen doet, er niets meer van bakken. Als er dan in het Antwerpen van Homans wél iets aan gedaan wordt, staat de poco pers meteen op haar achterste poten. Dezelfde pers die de recente sluitingen en ontslagen wel dik in de verf zet, maar er niet bij vertelt dat e.e.a. uit zijn context wordt gerukt.
|
