In de discussie rond het generatiepact hoort men ook regelmatig dat het eveneens om onze sociale zekerheid gaat. Ergens zijn er raakpunten en hebben die zaken inderdaad met elkaar te maken. Toch stond ik er zelf even van te kijken, toen ik een artikel las van professor Jef Van Langendonck, die na veertig jaar prof te zijn geweest van de KULeuven zopas met "emiraat" is gegaan. Professoren gaan blijkbaar niet met pensioen, die gaan met emiraat. Ergens moet er klaarblijkelijk verschil zijn. Dat terzijde: die professor beweert dat onze sociale zekerheid, in tegenstelling tot wat de vakbonden beweren, niet de beste van de wereld is en zelfs niet echt sociaal. Als voorbeeld geeft hij aan, dat rijken en armen hetzelfde percentage van hun loon afgeven, "sociale bijdragen" genaamd. Dat in tegenstelling tot de belastingen, waar iedereen het normaal vindt dat mensen met een hoger inkomen een hoger tarief betalen. In feite, zegt hij, zijn de belastingen bij ons socialer dan de sociale bijdragen. Professor Van Langendonck blijkt niet de eerste te zijn die op die merkwaardig punt wijst. Een vroegere collega van hem, professor Herman Deleeck zou dat al hebben aangetoond in de jaren zeventig van vorige eeuw. Die beweerde zelfs dat de sociale zekerheid geld van de armen doorsluist naar de rijken. Een voorbeeld daarvan zou zijn dat kinderen van rijkere mensen doorgaans langer studeren en dat die kindergeld trekken tot hun 25ste, een ouderdom waarop de meeste kinderen uit armere gezinnen al werken gaan en dus niet meer trekken, maar afbetalen. Tenslotte zijn er nog onrechtvaardig grote verschillen in de verhoudingen tussen ambtenaren, werknemers en zelfstandigen. De tijd dat ambtenaren een groter pensioen kregen omdat ze tijdens hun leven een lager loon zouden gekregen hebben, is al lang voorbij. Toch krijgen zij nog steeds van 60 tot 70% van hun laatste loon, terwijl een werknemer in de "privé" datzelfde percentage krijgt verrekend op zijn volledige loopbaan. Wie ergens in de loop van zijn carrière tegenslag heeft gehad of zeer weinig heeft verdiend, mag het dan ook vergeten. In Nederland is men erin geslaagd het algemeen pensioenstelsel voor iedereen zowat gelijk te maken. Daar is bv ook geen verschil meer tussen de statuten van bedienden en arbeiders. Die aanpassingen vragen tijd en zijn slechts geleidelijk kunnen gebeuren. Als men in ons land naar een rechtvaardiger systeem wil gaan, wordt het echter hoog tijd dat men er tenminste aan begint. Zoals de zaken er nu bijstaan, zie ik dat nog niet gebeuren: de "verworven rechten", weet u. --- En, om nog even op de discussie rond het generatiepact terug te komen: de reden waarom de vakbonden in België zoveel meer voor hun leden hebben kunnen verkrijgen tegenover die van de buurlanden, is omdat men telkens heeft beloofd als tegenprestatie de productiviteit te verhogen. Dat is ook gebeurd, zeker in Vlaanderen, maar dat heeft nu als gevolg dat die overproducerende werknemers tegen hun 55ste zijn opgebrand. Voor Wallonië betekenen de extra kosten van de verworvenheden, dat hun producten te duur zijn geworden in verhouding tot de Waalse productiviteit. En daar zal het "Marshal Plan" van Di Rupo niets aan veranderen...
