|
Uit een tweejarig ‘Buurtonderzoek’ van Het Nieuwsblad en het onderzoeksbureau iVox bij 116.000 mensen uit alle Vlaamse steden en gemeenten, is gebleken dat Bart De Wever het in Antwerpen tot nu toe beter doet dan zijn zo opgehemelde voorganger Janssens. De kritiek op De Wever uit linkse hoek (media inbegrepen) blijkt dan ook misplaatst en eerder te passen in de algemene demonisering van zijn partij. De grootste critici, meestal van linkse signatuur, zouden beter stilletjes zwijgen. Uit dezelfde enquête blijkt nl dat de rode burgemeesters Termont in Gent en Tobback er in Leuven sinds de vorige peilingen zijn op achteruit gegaan. Deze tendens past in een algemene tendens dat links in Vlaanderen blijft verzwakken en dat heeft zijn redenen.
Sinds 2003 heeft de SP.a nl geen enkele verkiezing meer gewonnen. De partij speelt gewoon boven haar niveau en heeft dat alleen te danken aan het feit dat ze steeds haar wagonnetje heeft kunnen hangen aan de Waalse rode locomotief van de PS. Daardoor kon ze – zonder ooit een verkiezing te winnen – toch in bijna elke regering meespelen en ministers leveren. Vande Lanotte op kop die – nota bene, toen hij voorzitter was - verantwoordelijk was voor de grootste verkiezingsnederlaag die zijn partij ooit geleden heeft. In een onafhankelijk (of confederaal) Vlaanderen, mag de partij het vergeten, dé reden waarom ze ook nu nog steeds voor België kiest en niet voor Vlaanderen. De opstand van de Aalsterse socialisten tegen hun eigen partijtop mag dan ook als een verademing worden beschouwd. In de stad van priester Daems, Louis Paul Boon en Bertje Van Hoorick – de stad met een opstandige traditie - was het zonder meer bemoedigend te horen dat de dissidenten het woord ‘Vlaanderen’ weer durfden gebruiken. ‘Een warm Vlaanderen’ zelfs voor schepen Casaer. Voor de echte socialisten is het dan ook te hopen dat SD&P van Aalst navolging zal krijgen en dat ze de salonsocialisten voor eeuwig en drie dagen naar de oppositie verbannen.
|
