|
De traditionele Vlaamse partijen maken zware tijden mee en we zijn nog maar aan het begin van een lange kiescampagne.
De tweestrijd van de nepoten bij het blauwe fabriekje was niet van de aard om victorie te kraaien, zelfs niet voor de uiteindelijke overwinnaar. De partijtop had er eerst alles aan gedaan om kleinzoon De Clercq van gedacht te doen veranderen en daarna om de stemming door de partijleden niet te laten plaats vinden, maar het heeft niet mogen zijn. Het feit alleen dat dat gebeurde, duidt duidelijk aan dat men zoon Jean-Jaques op plaats één wou en niet kleinzoon Mathias. Nu de verwachting is, dat baby De Gucht naar de Kamerlijst verhuist, moet papa De Gucht uitwijken naar de lijst van ‘zijn’ Europa, tenzij de Toscaanse herenboer straks verkiest helemaal niet meer mee te doen. Hem kennende zou dat helemaal geen verrassing zijn. Deze uitkomst doorkruist wel de Vlaams-blauwe plannen. Samen met ‘zoon van’ uit Brakel, is het in Oost-Vlaanderen bij Open VLD al nepotisme wat de klok slaat en Vlaamsgezindheid moet men er niet gaan zoeken.
Bij CD&V zitten ze met een heel ander, maar erg vervelend probleem opgescheept. Daar krijgen ze nl te maken met een actie van de Arco-coöperanten, 800.000 in totaal, die nog steeds geen cent hebben teruggezien van hun ± anderhalf miljard euro dat ze via het ACV in Dexia hadden gestopt. De beloofde staatswaarborg moet nog steeds bevestigd worden door de Raad van State én de Europese Commissie en vooral dat laatste lijkt weinig waarschijnlijk. Uitgerekend vandaag gaat een delegatie van de coöperanten betogen vóór het huis van CD&V-voorzitter Beke in zijn Leopoldsburg en hem vragen met een oplossing te komen vóٕór de verkiezingen van 25 mei. Hun slogan liegt er niet om: ‘CD&V, geen geld = geen stem’…
Tenslotte is Bruno Tobback nog maar eens komen aandraven met het stokpaardje, waarmee zijn papa ooit de verkiezingen won: de pensioenen. Dat wordt na 25 mei een Vlaamse verantwoordelijkheid. Met het grote risico dat de roodhuiden straks in Vlaanderen in de oppositie zullen terechtkomen, is de kans even groot dat die dan Vlaanderen er de schuld van zullen geven als er niets of weinig in huis zal komen voor wat betreft een serieuze aanpak van de vergrijzing. Ze vergeten er wel even terloops bij dat – tot de regering Di Rupo aantrad – de socialisten liefst 18 (achttien!) opeenvolgende jaren het departement Pensioenen hebben mismeesterd ( dezelfde Bruno Tobback inbegrepen!) en zo de hoofdverantwoordelijken zullen blijven van dat schuldig verzuim.
Als sluitstuk van de eerste politieke week van het jaar kan dat tellen. 2014 belooft spannend te worden, zeker tot 25 mei a.s.
|
