Bart De Wever heeft ooit verklaard dat VOKA zijn werkgever was. Dit was maar een boutade, maar die uitspraak is al meermaals geciteerd geworden en feitelijk niet helemaal onjuist. VOKA is de erfgenaam van het vroegere VEV en is de overkoepelende organisatie van Vlaamse Ondernemers (VO) en de vroegere Kamers van Koophandel (KA). In Wallonië bestaat dat ook, waar het UWE heet (‘Union Wallonne des Entrepreneurs’) en in Brussel Beci, waar het meer gaat om dienstenbedrijven. Wat die drie organisaties gemeen hebben is dat ze in feite nu al een soort confederatie vormen. Ze lopen dus zelfs vooruit op de N-VA die het nog allemaal moet waarmaken, maar het duidt wel aan waarom De Wever er niet huiverig van is zelfs voor Waalse en Brusselse ondernemers te gaan spreken, meestal met succes trouwens.

   De reden, waarom die ondernemers al een stapje verder staan dan de politiek, is niet alleen omdat ze vooruitziender zijn, maar ook omdat ze bijna dagelijks ondervinden hoe moeilijk het soms is bedrijven te runnen in dit land. Ze moeten heus geen flamingant of overtuigde francofoon te zijn, om te zien hoe deze PS-regering van Di Rupo hen het leven zuur maakt en hebben echt geen goed oog in de toekomst. Als er in mei 2014 geen andere coalitie uit de stembus komt, ziet het er niet alleen voor Vlaanderen, maar voor het hele België niet goed uit. Het Belgisch model zit op zijn limieten, wordt nu in Europa al het meest vergeleken met het Frankrijk van ‘monsieur normal’, waar het dezelfde verkeerde kant uit gaat en kan deze situatie geen jaren meer blijven volhouden, zeker niet met een Di Rupo II.

   Vergeten we niet dat, communautaire problemen even ter zijde gelaten, wij hier nog altijd opgescheept zitten met enkele fenomenen, die in de rest van Europa niet (meer) bestaan en die onze concurrentiepositie steeds hachelijker maken. Denk maar aan de index, aan de werklozensteun tot desnoods aan het pensioen. Aan diezelfde steun die hier door de vakbonden wordt uitgekeerd en het land elk jaar zo’n 160 miljoen euro kost die bespaard zou kunnen worden. Aan de feestdagen die in het weekeinde vallen en kunnen verplaatst worden. Aan de solden en sperperiodes die men elders niet meer kent. Zelfs wie niet in communautaire termen denkt en ondernemer is, heeft in dit land redenen genoeg om er de brui aan te geven of naar het buitenland te trekken.

    Het is dan ook meer dan onbegrijpelijk dat de regering Di Rupo ook gesteund wordt door liberale partijen, die verondersteld worden de middenklasse te vertegenwoordigen en door een CD&V waar men nog altijd denkt dat een deel van Unizo (het vroegere NCMV – Nationaal 'Christelijk' Middenstand Verbond) voor hen zal blijven stemmen…