|
In deze rustigere kerstdagen is het misschien aangewezen om eens terug te komen op de zopas met veel poeha goedgekeurde zesde staatshervorming. Van bij het begin van de besprekingen hierover werd gesteld dat geen enkele ‘entiteit’ daar armer van mocht worden, een eis die vooral door de Franstalige partijen op tafel werd gebracht. Bij het scheiden van de markt blijkt dat zij er inderdaad niet op achteruit zijn gegaan en Brussel nog veel minder. Maar het is wel Vlaanderen die de rekening zal betalen. Dit moeten we de francofonen niet verwijten, wel onze eigen, Vlaamse vertegenwoordigers van de klassieke partijen die onze regio en de eigen inwoners voor de zoveelste keer hebben benadeeld. Enkele voorbeelden om dit duidelijk te maken:
- De hervorming kwam er zonder een echte meerderheid in Vlaanderen. Door het feit dat de groenen ze steunden vanuit de oppositie en nog maar eens de rol van nuttige idioten speelden als ondergeschikten aan de Belgische belangen, was er een minimale mathematische meerderheid, maar zeker geen Vlaamse consensus.
- De Vlaamse partijen zullen in de toekomst, behoudens een half mirakel, nooit nog aan een Kamerzetel in Brussel geraken.
- De toegevingen i.v.m. de Rand, o.a. bij justitie, gaan ervoor zorgen dat ook die zal verfranst wordt of tenminste steeds minder Vlaams zal blijven.
- De gewesten mogen dan al meer bevoegdheden krijgen, ze zullen die moeten uitoefenen met minder middelen. Voor Vlaanderen schat men dat deficit op 3 miljard euro per jaar. Tijdens de volgende legislatuur moet Vlaanderen bijna acht miljard euro extra cadeau doen aan het Belgische niveau.
- De samenvallende verkiezingen, die we in de toekomst zullen krijgen, gaan zorgen voor minder democratische inspraak en nog meer achterkamerpolitiek.
- Vlaanderen zal nog altijd geen greep hebben op de arbeidswetgeving, waardoor de loonkloof met onze buren eerder nog zal stijgen dan dalen.
- De miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië gaan onverminderd door.
- De Waalse eisen van juni 2006 worden bijna integraal uitgevoerd en over die van Vlaanderen uit 1999 wordt er zelfs niet meer gesproken.
- De Belgische handelsbalans heeft een tekort van 3%, t.o.v. een overschot van 4% tien jaar geleden. In absolute cijfers betekent dat, dat onze economie voor 26 miljard euro in de min staat. Ondanks de francofone vreugdekreten zijn we er in werkelijkheid allemaal armer op geworden.
Op 15 november schreef La Libre Belgique letterlijk: ‘La Flandre, grande perdante de la sixième réforme d’état’. Zo hoort men het ook eens uit onverdachte hoek. Met dank aan de Vlaamse onderhandelaars die eens te meer hun eigen ruiten hebben ingegooid. Mogen ze op 25 met 2014 daarvoor de rekening gepresenteerd krijgen!
|
