|
De
eurozone kende, na vijf kwartalen krimpen (vanaf begin 2012), in het tweede
kwartaal van dit jaar een economische groei van 0,3%. Voor België betekende dat
0,1%, waarover terecht al heel wat schampere opmerkingen waren. Dat Belgische
cijfer was dan nog met het nodige voorbehoud vrijgegeven door de Belgische
Nationale Bank (NBB). Nu blijkt, dat die minimale groei grotendeels te danken
was aan het feit dat Pasen dit jaar in het eerste kwartaal viel, waardoor er in
het tweede kwartaal dus automatisch enkele werkdagen meer waren die voor het
verschil hebben gezorgd. In reële termen was er dus helemaal geen groei, tenzij
men een nulgroei ook groei wil noemen*.
Nu
blijkt, uit een studie van De Standaard, dat die prognoses van de NBB er
dikwijls zijn van het soort dat met de natte vinger wordt gemaakt. In de
periode 2005/2012 zat de bank er gemiddeld anderhalve procent naast. Voor de
Belgische begroting betekent dat ± 2 miljard euro. Men mag niet vergeten dat de
federale regering zich op die cijfers baseert om haar begroting te maken cq bij
te stellen, waardoor het haast logisch wordt dat er inderdaad regelmatig moet
worden bijgesteld. Zo werd voor de economische activiteit voor het jaar 2013
vorig jaar in juni nog geschat op een groei van 1,4 procent terwijl in december al
bleek dat een nulgroei heel wat waarschijnlijker zou worden.
Naar slechte Belgische gewoonte worden er ook weer geen regionale
cijfers vermeld, al kan men met de ellebogen aanvoelen dat er weer een nog groter
verschil zal geweest zijn tussen Vlaanderen enerzijds en Brussel/Wallonië
anderzijds. Datzelfde geldt voor de exportcijfers. Die zijn gestegen, maar ook
hier geen onderverdeling, al weet zowat iedereen dat de Vlaamse bijdrage aan de
uitvoer de 80% overstijgt.
Ondertussen blijft de Belgische loonhandicap van ± 25% t.o.v. onze
buurlanden bestaan, waarbij ook bekend werd dat we, na Luxemburg, de hoogste
Europese minimumlonen betalen, wat in dit verhaal meespeelt en hadden we vorige
maand weer een stijging van het aantal faillissementen t.o.v. juli 2012.
Kortom, van het hoera geroep van Di Rupo en Co bij het ingaan van het
parlementair reces, zal volgende maand niet veel meer te merken zijn. Het wordt
gegarandeerd weer knippen en plakken.
* In het uitvinden van nieuwe woorden
kunnen economen en banken trouwens heel vindingrijk zijn. Zij kennen niet
alleen groei en nulgroei, maar zelfs negatieve groei.
|
