|
Sell in May and go away. But remember to
come back in September. Die oude
beursslogan doet het al enkele jaren niet meer en dat zal voor dit jaar wel niet
anders zijn. Ook na mei en zelfs in volle vakantieperiode draaien de beurzen
blijkbaar op volle toeren, worden er nieuwe records gevestigd en stijgt het
vertrouwen, zowel bij consumenten als bij ondernemers, ook in de eurozone. Het zou trouwens niet de eerste keer zijn dat
er in augustus e.o.a. financiële crisis was. Dat heeft te maken met het feit dat augustus in
Europa vereenzelvigd wordt met vakantie, maar daarbuiten is dat niet het geval. Toch zou
september de maand kunnen worden waarin we gaan weten of die huidige optimistische
trend zich zal doorzetten of niet. Het moment van de waarheid zou er inderdaad
kunnen komen na de parlementsverkiezingen in Duitsland.
Alles wat de laatste maanden politiek is
afgesproken binnen de eurozone was in functie van de verkiezingen bij onze
oosterburen. Duitsland is niet alleen het grootste land van de E.U., het heeft
ook de meeste inwoners, de grootste en meest efficiënte economie die zorgt voor
één vijfde van de Europese productie. De werkloosheid in Duitsland is zowat de
helft van het Europees gemiddelde (± 5,5%*), de jeugdwerkloosheid, hét probleem
in de zuidelijke landen, staat er op het laagste peil van de laatste 20 jaar.
De begroting is er in evenwicht, de staatsschuld blijft er zakken en de lange
termijnrentes zijn de laagste van heel Europa. Duitsland draagt nu al 28% bij
aan het E.U.-budget, maar de meeste andere landen vinden dat nog niet genoeg.
Als men wil komen tot de bankenunie waarnaar zowat iedereen vraagt, dan zou het
land eventueel moeten bijpassen als andere landen in gebreke blijven. Een
dergelijke beslissing wil nu niemand nemen, maar na de verkiezingen van 22
september kan het zijn dat daarover wél iets beslist wordt en is het alleen nog
de vraag wát er dan zal beslist worden.
Wat betekent dat alles voor dit land? Wel,
in de eerste plaats zitten ook onze banken mee in de Europese maalstroom en dan
hebben we het nog niet gehad over de Dexia restbank die als een molensteen aan
de hals van de federale regering hangt (heeft tot op heden al 6,5 miljard euro
gekost!). Verder is er het probleem van de concurrentiekracht van onze
bedrijven en dit niet alleen t.o.v. onze buurlanden. Zelfs landen als bv Spanje en Portugal werken daar aardig aan
en zullen ons straks meer kunnen beconcurreren, omdat de lonen er fors gedaald
zijn. Denk maar aan de verhuis van Ford Genk naar Valencia.
Kortom, pas na de Duitse verkiezingen van 22
september en de vorming daar van een eventuele nieuwe regering, zal er beslist
worden of de eurozone zal blijven bestaan en, indien ja, hoe die er daarna zal
uitzien. Het is een beetje té simplistisch om te denken dat Duitsland aan
Europa een carte blanche zal geven om de huidige putten te vullen, hoe graag
lieden zoals bv een Verhofstadt dat ook zouden willen. Pas daarna zal blijken
of de beurseuforie dan nog overeind zal blijven.
* Volgens de standaard Oeso statistieken
|
