|
In
De Standaard van gisteren verscheen een interview met een zekere Michel Jadot
(PS), topambtenaar en jarenlang kabinetsmedewerker op Pensioenen, die bevestigt
wat ik hier al meermalen geschreven heb: de door Di Rupo (nota bene:
partijgenoot van Jadot) met veel poeha verkondigde pensioenhervorming, stelt
niets voor. Hijzelf noemt het een réformette (een kleine hervorming, zoals
een fermette een kleine hoeve is). Trends noemde het al een dooie mus, n.a.v.
het twaalfde jaarverslag van de Vergrijzingscommissie. Die was al blij dat de
geschatte kosten voor de vergrijzing voor de eerste keer sinds 2002 gedaald
waren. Met 0,1% aub!
Volgens
Jadot (rijmt op Godot) heeft men alleen de leeftijd voor het vervroegd pensioen
een beetje opgetrokken (van 60 naar 62 jaar), de vereiste loopbaanjaren wat
laten stijgen en enkele speciale formules, waaraan onze wetten zo rijk zijn,
wat teruggeschroefd. Om de inkomsten van de pensioenkas te doen stijgen, stelt
Jadot voor, sociale bijdragen te heffen op bv bedrijfswagens, maaltijdcheques
en andere onbelaste betalingen.
Tot daar het goede nieuws over de ex-kabinetsmedewerker. De vraag is
alleen, waarom hij dergelijke voorstellen niet gedaan heeft, toen hij mede de
pen vasthield bij de beslissingen van liefst drie PS-ministers voor Pensioenen:
Christian Dupont (2007-2008), Marie Arena (2008-2009) en Michel (hik) Daerden
(2009-2010). Bij die laatste, voor wie hij het haast hilarische Oewitboek en Groeneboek samenstelde,
was dat pen vasthouden misschien wel letterlijk. Het klassieke verhaal van 'Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden'
De man heeft een goede raad
die wél de moeite is opgevolgd te worden. Hij stelt nl ook voor het ministerie
van Pensioenen af te schaffen en te voegen bij dat van Sociale Zaken. Naar het
schijnt is dat zowat overal ter wereld het geval, alleen niet in het land van
dat andere relict: de index. Dat laatste echter niet volgens Jadot, maar
volgens ondergetekende
|
