xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Dé uitspraak van het voorbije weekeinde, een
om in te kaderen, kwam van Erik Stoffelen, voorzitter van het Vlaamsnationale
zangfeest in Antwerpen:
Welk volk ter wereld wil de les gespeld
worden door een ACW-zuil, die België dient, Vlaanderen minacht en ons allen
moreel de les spelt, maar zelf fiscale spitstechnologie toepast en de gewone
belastingbetaler daarvoor laat opdraaien?
Deze uitspraak was dus gericht aan het ACW
(iets wat ik ook in mijn blog van 28 februari (het ACW/PS bondgenootschap) reeds
verwoordde, maar in feite kan die mits enige nuances ook gebruikt worden
tegen alle drie de traditionele Vlaamse partijen die in eerste instantie ook steeds België
dienen en Vlaanderen daarbij minachten. Bijna alle beslissingen die Vlaanderen kunnen
bevoordelen (de besparingen), worden door hen afgezwakt, alle nadelen (de
belastingen) worden uitvergroot. En zo is het altijd geweest. Moet er betaald
worden, dan gebeurt dat in de eerste plaats door Vlaanderen, moet er ontvangen worden,
dan staan de francofonen steeds op de eerste rij. Hou maar in 't oog wat er straks weer boven water zal komen bij de begrotingsbesprekingen waarbij niemand in de federale regering kan zeggen of men nu twee of drie miljard euro tekort komt...
Het feit alleen al dat 5 van de huidige 8
CD&V ministers ACWers zijn zegt genoeg. Een stilaan wanhopige Kris Peeters
zou volgend jaar de partij moeten redden van een zoveelste electorale
nederlaag, maar dat wordt hem zeker niet gemakkelijk gemaakt. Zelfs niet door
de eigen partij, waarbij ACW'er Vanackere eerder de federale kaart Reynders trekt dan
de regionale van Peeters. Hoe cynisch Reynders daarbij ook te werk gaat (zijn
MR zit niet in de regionale regeringen en hij moet niet in Vlaanderen verkozen
worden), Peeters zal rekening moeten houden met de Vlaamse liberalen in de
federale regering, waarmee zijn partij daarin samenwerkt, terwijl diezelfde liberalen
oppositie voeren tegen zijn Vlaamse meerderheid in het Vlaamse parlement. Daarenboven kalft zijn aanhang bij de Vlaamse KMO's zienderogen af en kiezen die steeds uitdrukkelijker voor de N-VA. Voor een ex-Unizo voorzitter moet dat pijnlijk aankomen.
Men zou voor minder wanhopig worden.
|