DE “EUROPESE UNIE”: HET BEGIN VAN HET EINDE

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

In blessuretijd is men er toch in geslaagd de laatste tegenstander van een lidmaatschapschap van Turkije bij de Europese Unie, in dit geval Oostenrijk, te vermurwen. Het bord linzensoep heette dit keer Kroatië, een land dat nu ook zijn aanvraag mag doen en veel meer recht op  lidmaatschap dan Turkije. Kroatië. Kroatië ligt wel degelijk in Europa, Turkije niet (met uitzondering van een heel klein stukje); zijn bevolking is Europees, de Turkse niet: die stamt af van Mongolen; zijn godsdienst is overwegend rooms katholiek, de Turkse bijna uitsluitend Mohammedaans.

In theorie kan het nog tien jaar duren alvorens Turkije lid zal zijn van de Unie, maar ondertussen  zal er al wel zoveel gebeurd zijn, dat het lidmaatschap van dat land “incontournable” zal geworden zijn, om het eens met een Belgische politieke term te zeggen.

Turkije heeft nu al zeventig miljoen inwoners, de meeste zo arm als job en aanhangers van de Islam, een godsdienst die niet ijvert voor geboortebeperking, om het zacht uit te drukken. Het gevolg daarvan zal zijn dat het land over tien jaar misschien meer dan honderd miljoen inwoners zal tellen en dus het meest bevolkte land van de Unie zal worden. Politiek gesproken betekent dat dan ook dat het heel wat zal te zeggen krijgen binnen Europa en dat er anderzijds enorme sommen geld in dat land zullen moeten gestoken worden, allemaal geld dat nu voor iets anders dient en dus van de overige lidstaten zal worden afgenomen.

Men kan natuurlijk zeggen dat er tegen die tijd ook in Turkije veel zal veranderd zijn, maar dat is iets wat niemand nu met zekerheid weet. Zelfs áls dat zo zou zijn, doet het niets af van het feit dat de Unie eigenlijk niet meer de Europese Unie zal zijn maar wel een internationale belangenvereniging. Als trouwens Turkije erbij zal zijn, zal de Unie grenzen aan landen zoals Irak, Syrië en Iran. Wat heeft dat nog met Europa te maken? Wie weet willen die er dan ook wel bij, net zoals Israel, Marokko, Algerije en Tunesië.

Waar zijn we mee bezig. En dat alles op een moment dat er zelfs geen overeenstemming is over een grondwet, dat de Europese begroting niet werd goedgekeurd en op een ogenblik dat men in Frankrijk een nationale staking houdt omdat men meer jobs en hogere lonen wil. Denkt men werkelijk dat men hier welvarender zal worden als Turkije erbij zal komen? Zelf Karel Van Miert, ex-Europees commisaris en expert ter zake, zegt dat er van heel dit Turkije verhaal niets van in huis zal komen ("Terzake, 03.10.05).
Tenslotte nog dit: een betoging van het Vlaams Belang tegen de toetreding van Turkije werd wel uitgezonden door CNN, maar niet door de VRT. Voor die laatste zender, betaald met het geld van de belastingbetaler, is een partij met een kwart van de kiezers onbestaande!
Huichelaars!