Dat onze media links zijn, is een publiek geheim. De Standaard, die zich een kwaliteitskrant noemt, ontsnapt er niet aan. Af en toe krijgt men toch eens een moedig artikel te lezen dat tegen de heersende gang van zaken in gaat. Zo was er deze week een column van Mia Doornaert, redactrice buitenland, die de verdediging opnam van Geert Van Istendael. Deze laatste had enkele weken geleden in De Standaard een kritisch stuk geschreven over godsdienst in het algemeen en islam in het bijzonder. Geert nam daarbij Frankrijk tot voorbeeld te nemen land. Daar is een effectieve scheiding van Kerk en staat, ondanks het feit dat er tienmaal meer moslims wonen dan bij ons. De minister van Justitie, Dati, is er zelfs een van origine Marokkaanse vrouw, niet gehuwd én in verwachting. Geert is ook tegen het dragen van hoofddoeken, waarbij hij - m.i. terecht - stelde dat dit een uiting is van de onderdrukking van de vrouw. Van Istendael kreeg in dezelfde krant hopen kritiek, die volgens Doornaert, kwam van "een klein islamogauchistisch hoekje dat electoraal driemaal niets voorstelt, maar sterk staat in sommige academische kringen en vooral in de wereld van de ngo's (nota van mij: gesubsidieerd door de staat). Het lijkt dan ook alleen maar tegenstrijdig, dat lieden die het atheïsme en het historisch materialisme aanhangen én hevig antiklerikaal zijn, wel beste maatjes zijn met de islam". Mia Doornaert heeft meer dan gelijk. Alleen zou ze zo rechtlijnig moeten zijn te stellen, dat dat kliekje "dat driemaal niets voorstelt", in haar eigen krant wel uitgebreide fora krijgt om gal te spuwen tegen alles en iedereen die kritiek durft uiten t.o.v. die islam. Dat laatste geldt trouwens niet alleen in de discussie over bv het hoofddoekenverbod, maar ook over de politiek in Vlaanderen. Ook op dat domein puilen de politiek-correcte kranten uit van artikels geschreven door mensen die haast alleen nog zichzelf vertegenwoordigen. Denk maar aan al de zgz Vlaamse progressieven (ex-Spirit), met nog één vertegenwoordiger in het regionale parlement en de groentjes, die riskeren bij de volgende stembusslag weer onder de verkiezingsdrempel (die ze zelf mee opgesteld hebben!) te geraken. Men schrikt haast, als men eens een artikel ziet van iemand van de Vlaamse rechterzijde, alhoewel die zo'n 30% van de kiezers vertegenwoordigt. De krantenverkoop in Vlaanderen blijft gestadig zakken. Raar, he?
