|
Vlaams minister-president Kris Peeters gaat akkoord met Dirk Van Mechelen om de 400 miljoen niet verder ter beschikking te stellen van de federale regering, omdat de voorwaarde daarvoor, de staatshervorming, er dit jaar zeker niet komt. Wat de Vlaamse regering er wél mee gaat doen, is op dit ogenblik niet zo belangrijk. Het is het signaal dat telt en dat zegt dat die staatshervorming ons al beloofd was, door het Vlaams kartel, in 2007 en dat Leterme er zelf de deadline van 15 juli 2008 had opgeplakt.
Om uit de Belgische impasse te geraken, blijft er nog één middel over, buiten de complete scheiding dan, en dat is een dialoog tussen de deelstaten met als inzet artikel 35 van de Belgische grondwet. Die bepaalt, dat de deelstaten onder elkaar kunnen uitmaken wat ze zelf gaan doen en wat er nog over zal blijven voor het federale niveau. Om een dergelijke dialoog een kans te geven zegt Peeters terecht, dat hij daarvoor een mandaat moet hebben van zijn hele Vlaamse deelregering, dit om te vermijden, dat er straks weer e.o.a. chantage zou gepleegd worden. Als het gaat om een verregaande stap naar het confederalisme, denk ik dat ook Vlaams Belang én LDD deze demarche zullen steunen. De enige overblijvende oppositie kan dan nog van de groenen komen, maar die is verwaarloosbaar. Meer zelfs: hoe de zaken ook zullen evolueren, het kan niet genoeg beklemtoond worden hoe nefast Groen! is voor Vlaanderen en dus geen Vlaamse stem meer waard is. Hopelijk vallen ze bij een volgende verkiezing terug onder de 5% drempel (die ze zelf mee hebben opgericht!) en verdwijnen ze helemaal uit het parlement.
Toch wordt de deelstatendialoog een volgende mission impossible. It takes two to tango. Zelfs als Peeters zijn mandaat zou krijgen, moet ook Demotte hetzelfde kunnen bekomen van zijn Waalse deelregering. Dat zie ik nog niet zo direct zitten. Terwijl men in Vlaanderen ervan overtuigd is dat er een staatshervorming moet komen om België sociaal te houden, meent men nl in het zuiden juist het tegenovergestelde. Die houding is mede ingegeven door de schrik van de PS-sers dat ze daardoor bij een volgende verkiezingen nogmaals klop zouden kunnen krijgen. Die mogelijkheid zit er inderdaad in, omdat de MR niet in de Waalse deelregering zit, maar ondertussen toch Wallonië's grootste partij is geworden en samen met Ecolo probeert de hegemonie van de marxisten daar te breken.
Het alternatief van vervroegde federale verkiezingen zal niets aan de kern van de zaak veranderen, want zal hoogstens zorgen voor het verschuiven van enkele procenten. Daar bovenop zullen die verkiezingen in principe ongrondwettelijk zijn zolang het probleem van Brussel-Halle/Vilvoorde niet geregeld is.
Rest tenslotte nog één remedie: "Bye,bye, Belgium".
|
