Mijn blog van 2 dezer had reeds als titel ‘Kernuitstap wordt kernuitstel’. Na de zoveelste samenscholing van het Overlegcomité, een debat van 11 uur dat de hele nacht duurde, zou het nu worden: ‘Kernuitstel blijft kernuitstel’. Men heeft nu nl beslist de beslissing uit te stellen tot 18 maart 2022. Paarsgroen+ blijft bij wat zij Plan A noemt, nl dat alle huidige kerncentrales in 2025 zullen worden gesloten en vervangen worden door vervuilende, dure gascentrales, die tijdelijk dienst zouden doen tot ook België eventueel modulaire, kleinere en veiligere kerncentrales zou kunnen inschakelen, iets wat andere landen al hebben beslist te zullen doen. Dat zou dan Plan B kunnen worden, maar niemand die echt weet wat dat zou kunnen inhouden. Want het is helemaal niet zeker dat tegen 2025 nieuwe gascentrales de helft van de huidige stroomproductie van de bestaande kerncentrales zullen kunnen overnemen. In de eerste plaats zou die van Vilvoorde, aan wie de vergunning is geweigerd, tegen die tijd toch moeten kunnen draaien. Lukt dat niet, dan komen drie andere plaatsen in beeld, maar vergeet men erbij te zeggen dat ze alle drie duurder waren dan wat Engie voor die van Vilvoorde bood en dat tegen de twee Waalse die daarbij betrokken zijn, een beroep loopt vanwege het – nota bene - groene burgerinitiatief Tegengas (mijn blog van 15 dezer).
---
Kortom, het blijft huilen met de pet op. In een recent uitgegeven boek (‘Het gestolde land’) schrijven historici Kristof Smeyers en Eric Buyst, dat de huidige Belgische politiek een voortzetting is van die van Jean-Luc Dehaene, die ooit beweerde dat hij de problemen zou oplossen als ze zich stelden. Wat nu gebeurt is nog veel erger: men lost de problemen niet op, ook niet áls ze zich stellen.
Wie de dag van vandaag een elektrische auto wil kopen, moet daarvoor niet alleen zowat het dubbele betalen als voor een vergelijkbaar voertuig met verbrandingsmotor. De kans is groot dat de koper meer dan een jaar zal moeten wachten vóór de wagen zal geleverd kunnen worden, dit o.w.v. toeleveringsproblemen van diverse chips. Daarna is het uitkijken of men thuis voor de oplading een aansluiting zal kunnen plaatsen of moet rekenen op het plaatsen van een laadpaal in de omgeving. Verder is er te hopen dat er tegen die tijd genoeg elektriciteit voorhanden zal zijn en blijven. Zoiets noemt men vooruitgang.
---
Het zwaar internationaal vrachtvervoer zal moeten wachten tot de waterstof rendabel zal worden en dat kan nog wel enkele jaren duren. Een mooi bewijs dat de sector van het zwaar vervoer er niet in gelooft, is het feit dat DAF Trucks nog dit jaar met een compleet nieuwe traditionele generatie is uitgekomen, die nog vele jaren zal rijden én dat die nieuwe generatie is uitgeroepen tot ‘International Truck of the year 2022’. Dat laatste een bewijs dat de hele sector zowat hetzelfde zal denken.
Het verhaal over het omikron virus begint hoe langer hoe meer te lijken op dat van de Pfos/Pfas klucht. Van toen het omikron virus werd ontdekt in Zuid Afrika, werd gezegd dat het besmettelijker was dan het delta virus, maar niet zo gevaarlijk. Dat laatste wordt ondertussen overal bevestigd door minder ziekenhuisopnames, terwijl er tot nu toe – bij mijn weten - nog altijd een eerste persoon zonder onderliggende kwalen aan is bezweken. Toch wordt er overal door ‘specialisten’ én politici op gereageerd alsof omikron zowat het einde van de wereld zou kunnen betekenen.
---
We zouden beter wat meer aandacht besteden aan het grotere plaatje, waarbij we in dit land voor meerdere cruciale jaren in de kou riskeren te staan.
De loonkosten dreigen te gaan stijgen met 4,5%. Door onze automatische loonindex riskeren we daarbij Europees én mondiaal niet meer concurrentieel te zijn.
Het onderwijs, waarin we in Vlaanderen als regio tot de top behoorden, is er flink op achteruit gegaan. Onze technische scholen hebben zelfs het geld niet meer om moderne machines aan te kopen, De hogere loonkosten kunnen door de automatisering en digitalisering niet meer gecompenseerd worden op het gebied van de productiviteit t.o.v. de buurlanden. Om ergens nog een vergunning te krijgen, moet men wachten op Godot. Terwijl de nieuwste Nederlandse regering respectievelijk 35 en 25 miljard euro uittrekt voor de klimaat- en stikstofuitdagingen, kunnen wij ons alleen nog druk maken over de schulden die dit land kent en die Griekse dimensies aannemen.
Kortom, om uit deze ‘Scheiße’ te geraken, volstaat een nieuwe zoveelste Belgische regering niet meer, maar moeten we dit land herverdelen om Vlaanderen de kans te geven die het verdient. In het slechtste geval zullen we daarop moeten wachten tot 2024 en kunnen we alleen maar hopen dat het ondertussen niet erger wordt.
Eén van de redenen waarom het steeds moeilijker wordt een regering te vormen in een democratisch land, is het toenemend aantal partijen .Vroeger was dat een fenomeen dat voornamelijk in Italië voorkwam, maar de huidige Belgische Paarsgroen+ regering, met zeven partijen; moet daar niet voor onderdoen. In Nederland hebben ze ook al vier partijen nodig om aan een fatsoenlijke meerderheid te geraken en zelfs in Duitsland was het geleden van 1950 dat ze nog eens een Bondsregering hadden gehad met meer dan twee partijen.
Bovenstaande neemt niet weg dat er nog steeds partijen bijkomen, ook bij ons. In Vlaanderen is er een nieuwe linkse partij opgericht, in Wallonië plant men een nieuwe rechtse.
Die nieuwe linkse Vlaamse partij heeft de naam ‘Vista’, wat ’t Pallieterke ertoe bracht de titel ‘Hasta la vista’ te bedenken, Spaans voor ‘Tot ziens’. Ze zou ontstaan zijn uit het brein van enkele leden van de progressieve denkgroep ‘Vlinks’, een samentrekking van Vlaams en Links. Er zijn in het verleden al meer links-Vlaamse groepen en partijen ontstaan, maar die was nooit een lang leven beschoren. De meest geloofwaardige was nog die van de Gravensteengroep, maar ook daarvan hoort men zo goed als niets meer. Links in Vlaanderen heeft steeds hoofdzakelijk de Belgische kaart getrokken en schuilde onder de vleugels van de Waalse PS, wat nog steeds het geval is met Vooruit en Groen.
In Wallonië plant men eveneens de oprichting van een nieuwe rechtse partij, zowat de opvolger van het in 2019 ter ziele gegane PP, de Parti Populaire. De man die er nu weer mee wil beginnen, een zekere Jérôme Meunier, was de oprichter van de jeugdafdeling van de PP en probeert het nu dus met de grote mensen. Alhoewel de man, een perfect tweetalige Brusselaar, niet meteen een belgicist kan genoemd worden. Zoals Georges-Louis Bouchez, die nog altijd geen woord Nederlands fatsoenlijk kan uitspreken, zal er ook van zijn nieuw rechts, dat hij ‘Chez Nous’ gaat noemen (doet denken aan ‘Comme chez soi’) meer dan waarschijnlijk niet veel in huis komen. Nog vóór zijn nieuwe partij is gestart hebben de Franstalige media er al een cordon médiatique tegen uitgesproken.
Om in de culinaire wereld te blijven, ‘teveel koks bederft het eten’ en dat is in de huidige Belgische politiek nu al het geval. Meer partijen zal leiden tot nog meer verwarring en daarvan hebben we sinds de intrede van corona ons deel al ruim van gehad.
We zitten momenteel in ‘de warmste week’, een jaarlijkse gebeurtenis die heel wat geld probeert op te halen voor allerlei goede doelen. Het thema dit jaar is ‘Kunnen zijn wie je bent, dat verdient iedereen’. Leuk, maar wat twijfelachtig, om het voorzichtig uit te drukken. Ik zou het zelfs een ongelukkig idee willen noemen. M.i. kunnen sommige mensen best iemand anders zijn. Er lopen de dag van vandaag misschien wel meer zich ongelukkig voelende mensen rond dan ooit tevoren, al kan dat ook te maken hebben met het feit dat tegenwoordig, via de (a)sociale media, álles op straat wordt gegooid. Van kleine pesterijen tot criminele daden, bijna alles wordt op het Internet gezet, soms door de daders zelf, die er daarna zich over verwonderen dat ze worden aangehouden en berecht.
De huidige warmste week, een week waarin het – nota bene - voor de eerste keer serieus zou kunnen gaan vriezen deze winter, wekt nog wel enkele bijkomende bedenkingen. Het lijkt erop dat deze week ook een zeker ‘woke’ gehalte heeft. ‘Woke’ betekent, voor wie het nog niet zou weten, eigenlijk zoiets als ‘wakker worden’ en is een extreme vorm van politieke correctheid die is komen overwaaien vanuit de States, waar het een boost kreeg na het tot stand komen van ‘Black Lives Matter’ (BLM), dat op zijn beurt ontstond na de gewelddadige dood van een zwarte crimineel door politiegeweld. Dat was erg en niet goed te praten, maar volgens mij toch niet voldoende om alle Westerlingen met een schuldgevoel op te zadelen. Dat ging o.a. al zover dat een vrouwelijke blanke tolk het verbod kreeg een boek van een zwarte auteur te vertalen, omdat een BLM-organisatie ervan uitging dat zij zich niet daarin kon inleven.
Men zou, bij manier van spreken, beter de kerk in ’t midden houden, al lijkt dat voor sommigen al een brug te ver. Straks gaan we ons nog afvragen of we zelf nog normaal zijn.
---
Met mijn excusus voor de vertraging il mijn blog gepost te krijgen. Technisch probleem gehad, waarmee zelfs de shsteembeheerder aardig wat werj gad.
Dat Wallonië zo goed als failliet is, is geen nieuws meer, tenminste niet meer in Vlaanderen. Wel nieuw is; dat het nu ook wordt bevestigd door de Franstalige media, enfin toch door enkele ervan.
L’Echo, een Franstalig Belgisch dagblad dat wordt uitgegeven door het uitgeversbedrijf Mediafin, een joint venture van de Persgroep en de Groupe Rossel,
meldde vorig weekeinde dat de toestand van Wallonië er vandaag slechter aan toe is dan die van Griekenland van enkele jaren geleden. De eveneens Franstalige commerciële zender RTL berekende dat – als er niets gebeurt – Wallonië over 5 jaar een schuldgraad zal halen van 280%, ongeveer driemaal hoger dan de Vlaamse en hoger dan eender welke onafhankelijke staat ter wereld.
De Walen liggen daar echter niet van wakker en hebben reeds een ontwerpbegroting voor 2022 klaar met met 4 miljard meer uitgaven dan inkomsten. De basis daarvan is een onrealistisch klimaatplan en de quasi zekerheid dat officieel België, maar in werkelijkheid Vlaanderen, hen zal bijspringen. Voor dit jaar gaat het al om een bedrag van meer dan 8 miljard euro, wat reeds bevestigd werd door Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank, nota bene zelf een francofoon, die al eerder waarschuwde voor een Grieks scenario. Ook het Rekenhof, algemeen aanzien als de best werkende overheidsinstelling, onthoudt zich van een oordeel over de federale jaarrekening voor 2022 en zegt dat er verrichtingen niet of onjuist geboekt werden.
Kan er nu eens echt niemand onze Waaltjes aansporen tot bezuinigen, bv door die Franse Gemeenschap als afzonderlijke entiteit te schrappen en te integreren in het Waals en het Brussels gewest, zoals Vlaanderen dat meteen al deed na een zoveelste staatshervorming? Waarom hebben de francofonen in dit land een extra deelregering nodig, met inbegrip van een minister-president, ministers en kabinetten als Vlaanderen het zonder kan? Een pure geldverkwisting. Ergerlijk daarbij is dat ze die gemeenschap ‘la fédération Bruxelles-Wallonie’ durven noemen, iets wat niet eens in de Grondwet staat, dus feitelijk illegaal is en waarvoor men geen staatshervorming of Grondwetswijziging nodig heeft om ze af te schaffen, wat voor een besparing van miljarden zou kunnen zorgen.
In Nederland is er na negen maanden – een Nederlands record – dan toch een akkoord over een nieuwe regering of beter, over de voortzetting van de vorige regering. De verandering zijn enkele nieuwe gezichten (aan Rutte wordt echter niet geraakt) én enkele nieuwe projecten. De opvallendste daarvan is dat men, na Frankrijk, Zweden en de UK, ook in Nederland gelooft in een nucleaire relance als een deel van de oplossing voor een groene energiebevoorrading, zij het met kleinere en veiligere reactoren. Het is allemaal nog toekomstmuziek, maar vast staat ondertussen wel dat de enige kerncentrale die Nederland op dit ogenblik heeft, in Borsele (Zeeuws-Vlaanderen) langer zal worden draaiende gehouden. Die centrale had al een levensduur gekregen van 60 jaar (10 jaar meer dan de oudste Belgische centrale Doel 1) en zal nu nog langer worden open gehouden.
De reacties in de Belgische politiek en media zijn dat België dit niet zou aankunnen omdat dit land een veel grotere staatsschuld heeft. Dat laatste klopt, alleen blijkt de huidige Paarsgroene meerderheid wél geld te hebben voor het subsidiëren van eveneens miljarden euro kostende, vervuilende gascentrales. Daarmee zit zij op dezelfde golflengte van Duitsland, waar de nieuwe regering (mét de groenen erbij) voort gaat op de paniekreactie van Merkel na Fukushima.
Ironisch in deze zaak is dat dit land straks, bij een tekort aan eigen stroom, niet alleen bij Frankrijk, maar ook bij Nederland stroom zal moeten aankopen die door kernenergie zal zijn verwekt.
Ik heb in deze rubriek al meer dan eens kritiek gehad op de automatische indexering die wij in dit land kennen en die bijna nergens anders nog bestaat. Men wil ons doen geloven dat we daardoor onze koopkracht vrijwaren. Dat is echter alleen op korte termijn, op lange termijn gaat onze koopkracht achteruit, juist o.w.v. die automatische index. Om het verhaal een beetje overzichtelijker te houden, hierbij het verhaal van hoe die index ontstond en hoe die verder evolueerde.
Midden de jaren 1960 besliste de Amerikaanse Centrale Bank om de geldkraan open te zetten en verhoogde ze tegelijkertijd de overheidsuitgaven, iets vergelijkbaar met wat ook nu gaande is. Aangezien de meeste munten aan de dollar gekoppeld waren, moesten andere landen dat beleid volgen. Dat leidde tot een hogere inflatie. De inflatieonzekerheid zorgde voor een probleem bij de loononderhandelingen. Dat leidde op zijn beurt tot het aanpassen van de lonen aan de inflatie. Bij de oliecrisis van de jaren 1970 leidde dat tot grote loonstijgingen met als gevolg ook grote prijsstijgingen waardoor de lonen opnieuw geïndexeerd dienden te worden. De rente werd verhoogd, wat dan weer zorgde voor een afkoeling van de economie, waarbij heel wat werknemers hun job verloren. Niemand werd daar beter van.
Tijdens de jaren 1980/90 hebben de meeste landen de automatische loonindex dan ook afgeschaft. Maar niet in België. Daardoor is er bij een open economie zoals de onze een competiviteitsverlies t.o.v. de andere landen, dat leidt tot banen- en omzetverlies. Om daaraan te verhelpen, werd bij ons in 1996 de loonnorm ingevoerd, waarbij erop gelet werd dat de lonen er niet abnormaal meer mochten stijgen t.o.v. de buurlanden. Het grote verschil met de buurlanden blijft, dat men daar sociaal overleg pleegt per sector en niet over het hele land zoals bij ons, waarbij ook sectoren die het niet goed doen dan hogere lonen moeten uitkeren en daardoor nog meer riskeren te verdwijnen. Dat werd een tijdje gecompenseerd door een hogere productiviteit t.o.v. in de eerste plaats de buurlanden, wat echter door de automatisering en digitalisering langzaam maar zeker wordt teniet gedaan. Het resultaat op langere termijn betekent dat dan ook een verlies aan koopkracht, juist het tegenovergestelde van wat de vakbonden zeggen met die automatische index te willen bereiken.
Ik kom even terug op de heisa in de Antwerpse gemeenteraad, waarin Open VLD moest aanvaarden dat Willem-Frederik Schiltz, zoon van, niet werd aanvaard als nieuwe schepen van de koekenstad. Bij de laatste verkiezingen was er een schepenwissel afgesproken, waarbij zittend Open VLD-schepen Claude Marinower zijn plaats zou afstaan aan een partijgenoot. Door het afhaken van Philippe De Backer, die uit de politiek stapte, werd dat de tweede kandidate Erica Caluwaerts. Erica Wie? De dame is buiten de eigen partij zo goed als onbekend en men besefte dat er tegen de volgende verkiezingen best een meer bekende naam naar voor geschoven werd. Het werd Willem-Frederik Schiltz. Bij N-VA en Vooruit zagen ze dat echter niet zitten en hadden ze het reglement aan hun kant doordat de naam Schiltz niet voorkwam op de voordrachtakte van drie jaar geleden. Op die manier werd vermeden dat Schiltz zijn nieuwe post als schepen zou ge- of misbruiken als springplank bij de volgende verkiezingscampagne.
Het is feitelijk niet logisch dat in Vlaanderens belangrijkste stad met de tweede grootste haven van Europa en de tweede grootste chemiecluster ter wereld, de liberalen niet (meer) meetellen. De laatste echte liberaal die in Antwerpen nog iets betekende, was Leo Delwaide, die er in 2000 nog 17% van de stemmen haalde. Nu is dan nog amper 5% en is het armoe troef bij de blauwen in de koekenstad.
De blauwe leegloop begon er echter al veel vroeger. Ward Beysen was al opgestapt en Hugo Coveliers deed hetzelfde. Bij de opkomst van de N-VA was het de beurt aan Ludo Van, Campenhout en Annick De Ridder die naar de Vlaamsnationalisten overstapten. Zelfs hulp van buiten de stad kon niet baten. Annemie Turtelboom en Philippe De Backer verlieten zelfs de politiek en over El Kaouakibi is het slechte nieuws nog altijd actueel als hét symbool van de graaipolitiek. Iets wat haar promotor, Bartje Somers, ook zal blijven achtervolgen.
Dat in de belangrijkste stad van Vlaanderen de liberalen geen rol van betekenis meer spelen, dankt men in de eerste plaats aan Verhofstadt die van de VLD een soort D66 maakte en van hun Vlaamse politici links-liberalen. Huidig voorzitter Lachaert had de kans daar iets aan te doen, beloofde het ook te zullen doen maar slikte zijn woord in, zoals ook Verhofstadt dat deed na zijn eerste drie burgermanifesten. Het gevolg daarvan is, dat de partij in Vlaanderen nog amper aan de 10% komt in de peilingen en dat men schat dat een derde van de mensen die bij de laatste verkiezingen nog VLD hadden gestemd, dat straks niet meer zullen doen. Alleen in Oost-Vlaanderen, met de families Verhofstadt, De Gucht, Decroo, Declerq en Lachaert, stelt de partij nog iets voor. Dat Open VLD bij Paarsgroen+ de premier heeft mogen leveren is een vergiftigd geschenk dat veel weg heeft van de judaspenning en het bord linzensoep. Als een partij, die slechts op de zevende plaats komt qua kiezers, het federaal premierschap krijgt, dan is dat alleen maar om de hoop te vergroten en het eigen programma te verloochenen. Bij Open VLD zullen ze weten waarover te klagen na de volgende verkiezingen.
Engie/Electrabel mag dan al officieel verklaard hebben de uitbating van zijn kerncentrales in België na 2025 niet verder te zetten en Paarsgroen+ mag het daar zelfs mee eens zijn, de hele discussie dreigt het groene front in België geen goed te zullen doen. De burgerorganisatie Tegengas, die – nota bene – ook door klimaatgodin Anuna gesteund wordt, blijft zich verzetten tegen de bouw van nieuwe, dure en vervuilende gascentrales. Dat geldt niet alleen tegen die van Vilvoorde, waarvoor ons Zuhalleke geen vergunning wil geven, maar ook tegen die van Les Awirs bij Luik die van de Waalse deelregering al wél een vergunning kreeg (op voorwaarde de CO2 op te vangen, waarvoor voorlopig nog geen oplossing is). Tegengas gaat tegen die beslissing in beroep, niet alleen bij de Raad van State, maar ook bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen. Dat Engie voor beide centrales al Europese subsidies uit het CRM*-mechanisme kreeg toegezegd, toont trouwens nog maar eens aan wat voor nefaste en onbetrouwbare rol Europa blijft spelen.
Voor Tegengas (‘Dégaze’ voor de francofonen) houdt het trouwens niet op bij Vilvoorde en Les Awirs. De organisatie tekent ook beroep aan tegen de bouw van een nieuwe gascentrale in Wondelgem bij Gent, die van Demir al wél een vergunning kreeg. Die zou zelfs – volgens Tegengas – de meest vervuilende kunnen zijn van allemaal.
Het worden moeilijke tijden voor onze groentjes, die al een bezetting van hun gezamenlijk hoofdkwartier door Tegengas hebben meegemaakt en dachten daarmee weg te komen. Niet dus.
*CRM staat voor ‘Custom Relationship Management, oftewel Klantenrelatiebeheer.
Het is hommeles bij Open-VLD in de Antwerpse gemeenteraad. Na de verkiezingen van 2018 kreeg de partij, er drie raadsleden en één schepenzetel, die werd ingenomen door Claude Marinower, met de belofte dat hij hem na drie jaar zou afstaan aan een collega en dat de partij een tweede zetel zou overnemen van de socialisten. Dat laatste gaat blijkbaar niet door, maar Marinower zal toch vervangen worden door Erica Caluwaerts. Een tweede kandidaat was Philippe De Backer, maar die stapte ondertussen uit de politiek, zodat er klaarblijkelijk geen probleem meer zou zijn. Dat was gerekend zonder Willem-Frederik Schiltz, zoon van, die zich insgelijks kandidaat stelde, maar daarvoor van de meerderheid in de gemeenteraad niet de daarvoor nodigde handtekeningen kreeg. In een andere partij misschien niet, maar in de postjespakkerspartij die Open VLD is, kan dat zomaar niet. Schiltz Jr, die veel weg heeft van de karikatuur van Guy Fawkes die men wel eens mee draagt bij betogingen, was trouwens niet eens in de gemeenteraad verkozen en is al fractieleider van de partij in het Vlaams parlement. Het resultaat van deze dubbele kandidatuur heeft de Antwerpse liberalen wel in twee kampen verdeeld. N-VA en Vooruit, de twee andere partijen van de meerderheidscoalitie in de gemeenteraad van de koekenstad, kijken geamuseerd toe en maken zich geen zorgen. Evenmin als CD&V in de federale regering, is de Open VLD bijdrage in Antwerpen eigenlijk overbodig.
De rampen veroorzaakt door de tornado’s in enkele oostelijke centrumstaten van de USA zijn een beetje te vergelijken met wat we in juli hier hebben meegemaakt in de Vesder- en Maasvallei. Niet in grootte natuurlijk, de schade in de States is veel erger dan wat we hier ooit hebben gehad, maar net zoals hier ging het ginder om wel meer voorkomende natuurfenomenen. Ze zijn tegenwoordig alleen veel erger dan wat men er tot nu toe had meegemaakt.
Halfweg de jaren 1980 zijn mijn vrouw en ik twee weken naar Amerika geweest, waar we toen familie van mijn vrouw gingen bezoeken in Connecticut en Californië. Wat ons daar opviel was dat de meeste huizen buiten de grote steden er nog geheel of gedeeltelijk in hout waren en de muren meestal van stucco. We zagen er weinig soliede stenen huizen. De tornado’s, die er ook toen waren maar niet zo hevig als nu, veegden die woningen gewoon weg. Men maakte zich daar blijkbaar niet echt veel zorgen over en ze werden vrij snel weer opgebouwd, maar weer in zachte materialen. Ik vroeg me toen al af waarom men ze daar niet steviger bouwde, bv in steen of beton. De weinige huizen en muren die nu in Kentucky en omstreken nog overeind staan, zijn wel die in steen. Men zou in streken die onderhevig kunnen zijn aan tornado’s bv ook eerder huizen kunnen bouwen in een halve koepelvorm, waardoor de tornadowinden er veel minder vat op zouden hebben. Maar dat gebeurde daar niet, evenmin als een andere opmerkelijke zaak: heel wat leidingen die wij hier onder de grond stoppen – voor elektriciteit bv - bleven daar bovengronds staan en gingen (en gaan er nog steeds) bij elke ook minder erge storm stuk.
Ze zullen het daar wel anders moeten aanpakken, al is het zeer de vraag of ze het ooit zullen doen.
