Het is dus weer eens communautaire crisis en, zoals gewoonlijk, heeft dat tot gevolg dat de francofonen één front vormen en de Vlamingen verdeeld zijn. Een ergerlijke zaak, maar we zijn het ondertussen gewend geraakt. Het gaat trouwens niet alleen om politiekers; allerlei personaliteiten uit de zakenwereld en wat we maar beleefd de "intelligentia" zullen noemen, denken in zo'n tijden dat zij hun steentje moeten bijdragen om in onze politiek-correcte media die domme Vlamingen eens te vertellen hoe het allemaal ineen zit en waarom zij, de Vlamingen, het nog maar eens mis hebben.
Zo verscheen er gisteren in De Standaard (niet toevallig De Standaard*) een opiniestuk aan de hand van Luc Huyse, emeritus hoogleraar aan de KU Leuven, die beweert dat de Vlamingen bewust de regels van wat hij de "consenssusdemocratie" noemt verkeerd interpreteren. Volgens Huyse zijn er verschillende soorten democratieën. Er zijn die waarin het gaat om een heterogene bevolking, waarbij de meerderheid het voor het zeggen heeft. Meestal gaat het dan om landen waar steeds twee of drie partijen een meerderheid vormen, die na elke verkiezing anders kan zijn (bv Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië). In landen, waar dat niet zo is en waarin zich minderheden bevinden die op zich nooit een meerderheid kunnen vormen, zoals bij ons in België, kan het - steeds volgens Huyse, niet zo zijn dat de meerderheid altijd de meerderheid zal blijven. In zo'n landen heerst er een consensusdemocratie, waarbij dus vooraf bepaalde spelregels zijn afgesproken . Als voorbeeld geeft Huyse dan Zwitserland.
Tot daar heeft de geleerde professor gelijk. Wie A zegt, moet echter ook B zeggen en dat doet de belgicist lekker niet. Want, om het even bij Zwitserland te houden, als iemand daar verhuist van bv een Franstalig naar een Duitstalig kanton, dat geldt daar - zoals bijna overal in federale staten - het territorialiteitsbeginsel. Dat wil zeggen, dat de burger die verhuist van één taalgebied naar een ander, zich in dat andere gebied moet aanpassen aan de daar heersende taal en cultuur. Laat uitgerekend dat nu het probleem zijn in België. Vlamingen die uitwijken naar Wallonië passen zich aan, francofonen die naar Vlaanderen uitwijken, willen dat niet. Zij roepen het personaliteitsbeginsel in.
Als de Vlamingen straks (hopelijk) de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde in de plenaire vergadering van de Kamer goedkeuren, dan is dat geen misbruik van hun meerderheid, zeker niet omdat het gaat om de bekrachtiging van een Belgische wet die al 40 jaar bestaat. Het is gewoon een bevestiging van het territorialiteitsbeginsel en het is trouwens de allereerste keer in 180 jaar België dat het wordt toegepast.
Mensen zoals Huyse, Eyskens, Martens en ga zo maar door - aan nestbevuilers hebben we in Vlaanderen geen gebrek - weten dat ook. Uit hoofde van hun positie maken zij echter misbruik van hun zgz intellectueel aureool om de gewone Vlaming wat zand in de ogen te strooien. Ze zouden zich beter diep schamen .
* In de Standaard van gisteren verscheen o.m. ook kommentaar op de huidige regeringscrisis in de vorm van een antwoord op, drie vragen. Die werden gesteld aan 24 min of meer bekende Vlamingen. Daarbij was er uitgerekend één Vlaamsnationalist, Peter De Roover van het VVB. Dus ± 4% van de overtuigde Vlamingen, terwijl ze zo'n 40% van het electoraat uitmaken. Van democratie gesproken!
|
