Brussel is niet de enige regio waarover we ons straks zorgen zullen moeten maken, feitelijk is het met Wallonië nog erger gesteld. Daar heeft men ook overbodige ambten en administraties - denk maar aan de beruchte ‘Fédération’ - maar daarbovenop ook nog een te lage werkzaamheidgraad, waardoor het Waals gewest een schuld heeft waarvan men niet eens kan zeggen tegen wanneer men denkt die te kunnen dempen.
De Belgische Nationale Bank (BBN) heeft daarover een studie gemaakt en Wallonië vergeleken met andere zgz ‘overgangsregio’s’elders in de E.U. Met uitzondering van Waals-Brabant dat profiteert van het feit dat het grenst aan Vlaanderen én Brussel, is het in Wallonië huilen met de pet op. In plaats van daar iets aan te doen, stelt Magnette dan nog voor nóg minder te gaan werken zonder loonverlies.
Wallonië krijgt er trouwens nog een probleem bij. De Duitstalige Oostkantonners, zo’n 50.000, zouden eenzelfde statuut als Brussel willen krijgen en zich willen afscheuren van de provincie Luik, zoals dat nu het geval is. Daarvoor is echter een Grondwetswijziging nodig en wordt het wachten op de volgende staatshervorming, hopelijk voor hen tijdens volgende legislatuur.
--
En dan nog dit ter attentie van onze goede vriend Jean: hij heeft groot gelijk, maar morgen meteen de Vlaamse onafhankelijkheid uitroepen – zelfs met een Vlaamsnationale meerderheid – kan in de praktijk niet. Het zal in stappen moeten gebeuren
|