Vorige week rolde bij Volvo in Gent de eerste volledig elektrische vrachtwagen van de band. Die zal een actieradius hebben van zo’n 300 km. Dat is goed voor wat men in de transportsector ‘de distributie’ noemt. Bij DAF-Trucks maakt men ook al van die voertuigen. DAF heeft die samen ontwikkeld met Van de Leegte (VDL), de firma die o.a. de Nederlandse autobusbouwer BOVA en het Vlaamse Jonckheere overnam. Die voertuigen halen tegenwoordig al zo’n 500 km actieradius. Voor langere reizen – naar Zuid-Europa en het Oosten bv - heeft echter bij vrachtwagens voor 40 ton nl 5 ton batterijen nodig. Dat betekent 5 ton minder lading en extra wachttijden voor het opladen.
Heel die transitie naar het elektrificeren van het wagenpark zal heel wat langer duren dan wat nu verteld wordt. Om te beginnen zal er alleen daarvoor veel meer elektriciteit moeten worden opgewekt. Daarbuiten zullen er de warmtepompen zijn die men overal wil installeren en die ook extra stroom zullen vergen. Verder is er het plaatsen van snelladers over heel Europa, wat ook niet gratis zal zijn. En tenslotte zijn er de voertuigen zelf, die speciale of extra batterijen zullen nodig hebben, die vervaardigd worden met zeldzame en dure mineralen en metalen en die in Europa zelf amper te vinden zijn en dus niet goedkoper zullen worden.
Het elektrificeren komt er, zeker, maar het zal niet voor morgen zijn en het zal een aardige duit kosten. Ik zal nog dikwijls denken aan mijn FIAT 124 stationwagen die ik ooit kocht voor 100.000 Belgische frankskens…
|