Ondertussen duurt de onzekerheid in Oekraïne voort. In mijn blog van 13 dezer (‘Doet hij het of niet?’) schreef ik al dat, als Poetin het zou doen – binnenvallen in Oekraïne - dat niét vóór 20 dezer zou gebeuren, daar eerst de Olympische Winterspelen in Peking voorbij moesten zijn. Een week vóór die spelen begonnen was Poetin nog op bezoek bij Xi Jinping en was daarover bijna zeker een akkoord gesloten.
Die Olympische Winterspelen zijn ondertussen voorbij en er heeft inderdaad (nog) geen Russische invasie in Oekraïne plaats gevonden. Het is zelfs weinig waarschijnlijk dat die er nog komt, tenzij misschien in de Donbas. De reden nu is dat op de veiligheidsconferentie in München Rusland wel afwezig was, maar dat gold niet voor China dat een minister stuurde die officieel verklaarde dat zijn land de soevereiniteit van Oekraïne herkent en vindt dat diens territorium niet kan betwist worden. Weer pech voor Poetin, dus.
Men kan zich afvragen wat Poetin eigenlijk denkt te bereiken met die hele heisa. Het Westen is er niet zwakker op geworden en er zeker niet door uiteen gespeeld. De NATO is er versterkt uitgekomen en zelfs Slow Jo Biden heeft zijn gehavend blazoen wat kunnen opkrikken.
Het Westen dreigt zelfs met zwaardere sancties dan in 2014 bij de inval in de Krim. De kans is groot dat Zweden en Finland tot de NATO zullen toetreden i.pl.v. neutraal te blijven. De Nordstream 2 gaspijplijn zal niet opengaan als Rusland Oekraïne zou binnenvallen.
En daar houdt het niet bij op. De E.U. is goed voor 27% van de Russische export, dat is het dubbele van die naar China. Een gaspijplijn naar China is er nog niet, zou pas klaarkomen tegen 2025 en slechts één vijfde vervoeren van de capaciteit die nu naar Europa gaat. De tijd van Stalin en Mao, toen China het kleine broertje was, is nu omgekeerd. Als China niet mee wil, is Poetins Plan B zo goed als waardeloos. Het wordt dan ook stilaan uitkijken naar Plan X, waarmee Poetin maandagavond mee uitpakte toen deze blog al geschreven was en dat een erkenning van de twee opstandige steden zou inhouden als onafhankelijke volksrepublieken. Wordt dus nog vervolgd.
Tenslotte is er nog het risico dat Rusland, bij een escalatie van het conflict, geen gebruik meer zal kunnen maken van het Internationaal betalingssysteem, wat pijn zal doen.
En dat alles omdat één man daar in het Kremlin een trauma zou hebben over gehouden aan de val van de Sovjet Unie...
---
|