Het lijkt een raadsel hoe het komt dat die clown van een Boris Johnson kan aanblijven als premier van de U.K. Eerst verklaarde hij dat zijn kabinetsmedewerkers geen feestje hadden gebouwd. Toen bewezen werd dat dat wél het geval was geweest, ontkende hij dat hij er iets van af wist. Toen ook dat niet waar bleek te zijn; zei hij dat hij zich niet gerealiseerd had dat het om een feestje ging. En toen bleek dat hij daarover gebriefd was en dat dat ook het geval was, zei dat hij dat hij de regels daaromtrent – regels die hij, nota bene, zelf had opgesteld – verkeerd verstaan had.
Ondertussen bleek dat hij – afgezien van zijn vier vrouwen en alles daaromtrent - ook nog gelogen had in zijn eerste job als journalist t.o.v. de redactie en daarvoor ontslagen werd.
Kortom, de man is een aartsleugenaar, een incarnatie van Pinocchio, maar slaagt er wel in (voorlopig?) premier te blijven van een land dat ooit de wereldzeeën beheerste. Zelfs de hevige kritiek uit zijn eigen conservatieve partij schijnt hem koud te laten. Gelukkig is Groot-Brittannië nog altijd een democratie en zijn er over enkele maanden verkiezingen. Het zal dan de Britse kiezer zijn die zal beslissen of Pinocchio al dan niet kan aanblijven. Voor de Post-Brexit conservatieven zou ‘partygate’ wel eens de druppel teveel kunnen zijn, ‘The straw that broke the camel’s back’, zoals ze het zelf zo kleurrijk zeggen
|