|
N.a.v. het ontslag van Waals minister zonder Financiën Jean-Luc Crucke heeft deze een doorlichting gegeven van de Waalse budgettaire toestand. Dat die niet goed is, weet ondertussen wel iedereen. Dat het nu bevestigd werd door de uitgaande Waalse minister, die zelf opstapt, is ‘du jamais vu’, om het in hun eigen dialect te zeggen.
Wallonië’s schuld bedraagt momenteel zo’n 30 miljard euro, zowat het dubbele van de jaarlijkse inkomsten. Als niet wordt ingegrepen, stevent de regio tegen 2030 af op een schuld van 50 miljard.
Zoals ik hier reeds enkele keren in deze rubriek schreef, is Wallonië virtueel failliet. Mocht het een land zijn, zou het Internationaal Monetair Fonds (IMF) tussenbeide moeten komen, zoals bij Griekenland gebeurd is. Binnen het federale België kan dat (nog) niet en draait Vlaanderen ervoor op, grotendeels via de Sociale Zekerheid, met transfers die Vlaanderen elk jaar zo’n 7 miljard van haar welvaart kosten. Dat bedrag kan nog verdubbelen als men er de Belgische staatsschuld bij telt, waarvan Vlaanderen nu al 90% betaalt (Brussel 10%, Wallonië 0,0%). Volgens het akkoord van de zesde en voorlopig laatste staatshervorming, goedgekeurd onder Di Rupo en dus ook door de PS, zouden de transfers die ontstaan zijn via de Sociale Zekerheid vanaf 2025 worden afgebouwd. Geen zinnig mens die dat nog gelooft. Een oplossing zou nóg een staatshervorming kunnen zijn, maar dan wel de allerlaatste waarbij men dit land herverkavelt als eerste stap naar e.o.a. splitsing. Daar zullen onze francofonen het zeker niet eens mee zijn, maar een Vlaamsnationale meerderheid bij de regionale verkiezingen in 2024 kan daarin verandering brengen. Het laatste woord zal dan ook aan de Vlaamse kiezers zijn.
|
