Ik had het er reeds over in mijn blog van 8 december 2021 (‘Het dictator effect’), dat het niet goed loopt in het Rijk van sultan Erdogan. Het is daar ondertussen alleen maar slechter geworden.
Turkije kent momenteel een officiële inflatie van 36 procent, maar insiders schatten dat het in werkelijkheid meer dan het dubbele is. Men spreekt zelfs van 86 procent. 36 procent heeft het land al eens meegemaakt in 2002 en was er toen de oorzaak van dat Erdogan’s AK-partij aan de macht kwam. Nu zorgt diezelfde Erdogan er voor dat het weer zo is en misschien n og erger. Een luxe voorbeeld van een geschiedenis die zich herhaalt.
Dat het zover is kunnen komen, komt grotendeels doordat Erdogan alle critici van zijn plannen, zowel in het ministerie van Financiën als in de Turkse nationale bank aan de deur heeft gezet. Omdat interest vragen op geld ‘niet islamitisch’ is, wil hij nl via lage rentes een lagere inflatie najagen, hetgeen gewoon onmogelijk is. Voor een land dat nagenoeg al zijn energie, de meeste van zijn grondstoffen en tegenwoordig ook veel voedsel moet invoeren én betalen in harde dollars, is dit een ramp. Hij zou beter een voorbeeld nemen aan zijn ‘vriend’ Poetin, die (als het goed is, zeggen we het ook), in zijn eindejaarconferentie vol lof was voor zijn eigen centrale bankier, Elvira Nabioellina, die - in tegenstelling tot Erdogan - de rente in Rusland wél fors heeft opgetrokken in een poging ook daar de inflatie tegen te houden. Dat verdiende een ‘Spasiba!’ (‘dank je’ in het Russisch)..
---
*Titel ‘geleend’ bij The Economist.
|