|
Er was de laatste week weer heel wat te doen over de vraag wat we met Brussel moeten aanvangen. In ’t Pallieterke van de voorbij week stonden er twee artikels over, een van Bert Anciaux en een van Bob De Brabandere, voorzitter van Vlaams Belang Brussel. Ook in de laatste nummers van Onaf, de nieuwe naam van het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) werd er een lans gebroken om Brussel bij Vlaanderen te houden. Hoofdreden daarvoor zijn de Vlamingen die er nog wonen, het daar niet gemakkelijk hebben en vrezen helemaal ondergesneeuwd te raken als Brussel een apart gewest zou worden.
Alle Vlaamse partijen hebben m.i. de plicht ook te zorgen voor de Brusselse Vlamingen, zoals dat ook nu al gebeurt. Eender wat er later met Brussel gebeurt, zal het Vlaanderen steeds een flinke duit kosten, Toch denk ik dat we beter Brussel buiten Vlaanderen houden. Hoe men het ook draait of keert, Vlaanderen zal altijd voor de Vlaamse Brusselaars moeten zorgen op gebied van Onderwijs en Cultuur. Als dat zou zijn in een afzonderlijk gewest, dan verandert er niet veel aan de huidige situatie. Als Brussel straks een deel van Vlaanderen zou zijn, dan draaien we ook op voor het derde van de huidige Brusselse bevolking die van vreemde oorsprong is (186 nationaliteiten!) en waarvan een deel zich toch niet wil aanpassen, zoals de vaccinaties zopas nog hebben aangetoond.
Ik wil hierbij Prof. Em. Marcus Elchardus (sociologie VUB) citeren. De man was lang zo’n beetje de huisideoloog van – nota bene - de Vlaamse socialisten, die in een interview met De Tijd van dit weekeinde zegt dat ‘landen met een gevoel van gezamenlijke lotsbestemming het beter doen op economische en politiek vlak. Op dit ogenblik zie je dat gemeenschapsgevoel groeien in Vlaanderen en ook wat in Wallonië. Brussel past niet in dat rijtje. De mensen geven er niet genoeg om elkaar.’
Zo hoort men het ook eens uit een andere hoek.
|
