|
Ik ga nog even door op de regeringsvorming die m.i. op een andere manier moet georganiseerd worden, nu duidelijk is dat het oude procedé volledig achterhaald is. Waarom bv eens niet kijken naar Zwitserland, dat ook een federaal land is met zelfs vier officiële talen, dus één meer dan bij ons en qua oppervlakte en aantal inwoners met het onze vergeleken kan worden.
Na verkiezingen vormen in Zwitserland de vier grootste partijen de regering, die zij de Bondsraad noemen. Daarvoor kregen bij de laatste verkiezingen de Vrijzinnigdemocratische, de Sociaaldemocratische en de rechtste Volkspartij elk twee stemmen en de Christendemocratische één. Hierbij valt meteen op dat de Volkspartij, die in feite uiterst rechts is, in Zwitserland niet alleen mee mag naar de verkiezingen, maar ook daarna niet wordt uitgesloten zoals dat bij ons gebeurt met het VB, wat helemaal niét democratisch is. De vier partijen, die tot nu toe steeds een meerderheid hadden, kiezen vervolgens een voorzitter en een vicevoorzitter die de titel van president en vicepresident dragen, waarbij eerstgenoemde elk jaar vervangen wordt en de vice hem/haar daarbij bijna steeds opvolgt. Zo komt iedereen eens aan bod. De regering bestaat maar uit een handvol ministers en de meeste beslissingen worden genomen door gemeenten en kantons. Bij het indienen van een voorstel tot wetsverandering kan er steeds een volksraadpleging plaatsvinden als daarvoor een vastgesteld aantal handtekeningen bij zijn. Krijgt het voorstel een meerderheid achter zich, dan wordt de wet aangepast of desnoods vernietigd.
Dat is democratie zoals het hoort en het heeft Zwitserland geen windeieren gelegd. Het land is nog steeds welvarend. Zoals ze het zelf noemen de ‘Confoederatio Helvetica’, het confederale Zwitserland (CH op het autokenteken). Hier bij ons zijn er die al schrikken als ze het woord confederaal nog maar horen, maar daar is niks mis mee. Wat wij hier nu hebben heeft meer weg van een altijddurende koehandel.
|
