Ik kom nog even terug op die laatste enquête van Het laatste Nieuws, VTM, Le Soir en RTL; waarvan ik al geschreven had dat ze in feite niets nieuws voorstelde omdat de uitslag ervan viel binnen de foutenmarge van 3%. Niettegenstaande dat waren onze ‘progressieve’ media er als de kippen bij om de loftrompet te steken voor Conner Rousseau, die als nieuwe voorzitter van de Vlaamse socialisten erin geslaagd was zijn partijtje 2,5% hoger op te tillen en zo een ietsje groter te worden dan de andere twee krimpende traditionele partijen. Dat de drie traditionele partijen samen amper 30% van het totaal aantal stemmen zouden halen, leek een fait divers voor ‘Mateke’ en zijn aanhang, die in eerste instantie niet rekent op CD&V en Open VLD, maar op de partij van dikke vriend Magnette.
Wie die enquête wél serieus neemt, zal echter ook moeten toegeven dat het Vlaams Belang en de N-VA samen (nog) niet aan een meerderheid van stemmen zijn geraakt, maar wel aan een meerderheid van zetels. Elke vooruitgang die beide Vlaamsnationale partijen samen nog zouden boeken bij echte verkiezingen zou hen verzekeren van een parlementaire meerderheid in de eigen regio.
Nog iets waarover men te licht oordeelde, is het feit dat de N-VA wel achteruit gaat, maar nodig zal zijn voor een volgende meerderheid in het Vlaamse parlement, samen met het VB. M.a.w. daar waar de traditionele partijen mordicus blijven stellen dat ze ‘nooit’ met het VB zullen samenwerken, doet de N-VA dat niet. Ze is trouwens zowat de enige partij die het cordon sanitaire tegen het VB niét ondertekend heeft en De Wever heeft tijdens de gesprekken over de vorming van een nieuwe Vlaamse regering na de verkiezingen van mei 2019 de lijn met Van Grieken open gehouden zolang hij kon. Dat het toen niet tot een Vlaams akkoord is gekomen, had te maken met het feit dat N-VA en VB een derde partij nodig hadden om een meerderheid te hebben in het Vlaams parlement.
Zoals de zaken nu evolueren zal dat - hopelijk – niet meer nodig zijn na de volgende regionale verkiezingen. Waaruit dan automatisch voortvloeit dat de N-VA, ondanks een waarschijnlijke lichte verdere achteruitgang, wel ‘incontournable’ zal worden als ze bereid zal zijn de tweede viool te spelen.
‘Het kan verkeren’, wist Bredero al.
|