|
Na WO II werd de economische wereldorde compleet veranderd. Dat gebeurde door de Bretton Woods akkoorden, waarbij de goudstandaard werd afgeschaft en het IMF en de Wereldbank werden opgericht. E.e.a. leidde ook tot de eenmaking van Europa.
De kans bestaat dat we, na corona, weer iets dergelijks gaan meemaken. Momenteel zijn de Maastrichtnormen al opgeschort, de 3 procentgrens voor begrotingstekorten geldt voorlopig niet meer en niemand heeft het nog over het terugbrengen van de staatsschuld naar 60% van het bbp. Niemand maakt zich trouwens nog zorgen over die staatsschuld. Geld tekort? Men drukt er bij! Zelfs Duitsland heeft de regel van ‘die schwarze Null’, waarbij de Duitse begroting in evenwicht moest blijven, opgegeven.
Landen zullen voorlopig even kunnen doen wat ze willen, maar dat zal niet blijven duren. Binnen de Eurozone is er wel een artikel 122 dat spreekt over financiële bijstand aan lidstaten die onbeheersbare problemen krijgen, maar tegelijk is er dat artikel 125 dat een blijvende algemene Europese schuld verbiedt. Dat laatste is reeds tot uiting gekomen in het verzet dat Duitsland, Nederland en Denemarken hadden aangetekend tegen het voorgestelde maken van bodemloze putten door o.m. Italië en Spanje.
Toch zal er e.o.a. Europees herstelfonds nodig zijn om straks het puin te ruimen waarmee corona ons zal hebben opgezadeld en zullen er een soort Eurobonds komen, obligaties waarmee de Europese gemeenschappelijke schuld zal moeten worden gedekt. Het is geleden van na WO II dat zoiets nog is voorgevallen. Vraag is daarenboven wat er buiten Europa zal gebeuren. Sinds Bretton Woods is de Sovjet Unie ingestort, is China een economische wereldmacht geworden, dreigen de States zich steeds meer op het eigen continent terug te trekken en wordt een verdere globalisering in vraag gesteld.
‘Ja, misschien wordt het morgen beter, maar het wordt nooit meer goed’ , zoals Urbanus het ooit gezongen heeft.
|
