|
De eis van de N-VA om eventueel in een paars-gele federale regering te stappen, is dat er ook over het communautaire zou gesproken worden. Iets wat de PS niet wil, omdat voor die partij het communautaire gelijk staat met de bevestiging van de financieringswet. Die werd bij de vorming van de regering Di Rupo in 2010 ook door de PS goedgekeurd en stelt dat vanaf 2024 de transfers zullen worden afgebouwd: 60 miljoen euro vanaf 2025, 120 het jaar daarop en zo verder tot de transfers zouden uitgedoofd zijn in 2035. Bijna te mooi om waar te zijn en dat hebben ze ondertussen ook bij de PS gesnapt. De reden waarom de Waalse socialisten dat in 2010 wél aanvaardden, was enkel en alleen omdat Di Pippo dan federaal premier kon worden..
Een hervorming van de financieringswet is de enige manier om de regio’s – de Waalse en Brusselse in de eerste plaats – te dwingen voortaan alles binnen het budgettair kader te houden en de verantwoordelijkheid op te nemen voor de eigen financiën. Dat betekent ook dat de PS haar electorale beloften i.v.m. pensioenen, werkuren en lonen niet kan doorvoeren, want dat men dan nóg meer schulden zal maken, schulden die Wallonië niet kan betalen en ze weer officieel naar België zal doorsturen, maar in werkelijkheid naar Vlaanderen,
Als het goed is, zeggen we het ook. De financieringswet, zoals die in 2010 aan de PS werd opgedrongen, was in de eerste plaats een initiatief van CD&V-voorzitter Beke en is nu ook de reden waarom diens partij daarin geen stap terug kan zetten. Blijft dan nog de Open VLD over, waarin ook enkele toppers (zoals Christian Leysen) van dezelfde mening zijn, maar niet beeldstormers zoals een Bart Somers en Mathias Declerq, terwijl voorzitster Gwendolientje zich over deze zaak opvallend gedeisd houdt. Zou het dan toch waar zijn dat de PS haar het federaal premierschap heeft aangeboden als ze haar partij kan overtuigen mee te doen met paars-groen en haar overtuiging gaat verkopen voor een virtueel bord lenzensoep?
‘Bruxelles vaut bien une messe’…*
*Een variant op ‘Paris vaut bien une messe’, een uitspraak van Hendrik IV die zich bekeerd had tot het protestantisme, maar weer katholiek werd toen hij koning van Frankrijk kon worden.
|
