|
In mijn blog van 23 dezer (‘Een Standaard peiling’) had ik het er nog over dat men de krant De Standaard best links kan noemen. In ’t Pallieterke van deze week (26 september) staat er een lezersbrief van Luc Vanackere uit Kokzijde, die ongeveer hetzelfde schrijft. Straffer nog: hij geeft als voorbeelden drie van de vier columnisten die ook ik had vermeld als zijnde linksen: Reynebeau, Zinzen en Paul Goossens. Ik wil even terugkomen op Reynebeau (die ik wel eens ‘Reynebelg’ noem.
In een van zijn columns schrijft Reynebeau dat men de Vlaamse feestdag van 11 juli beter op een andere datum zou vieren, omdat – volgens hem – er toen door de Vlamingen flink wat oorlogsmisdaden werden begaan, zoals bv het vermoorden van krijgsgevangenen. Daar klopt iets van, maar men moet dat in zijn context zien. We spreken over het begin van de veertiende eeuw. De Franse troepen, met enkele divisies ruiters van adellijke bloede, deden daar niet voor onder en moordden op hun weg naar Kortrijk zelfs enkele volledige Vlaamse dorpen uit. En er is meer.
In de slag bij Kortrijk werd voor de allereerste keer in de geschiedenis een leger met ridders verslagen door een leger voetvolk, iets waar we best fier op mogen zijn. Om dat te kunnen verwezenlijken, waren de Vlamingen zó opgesteld dat ze schouder aan schouder stonden en niemand daartussen mochten laten. Dat betekende ook, dat ze geen gevangenen konden nemen. Tot dan was het regel dat ridders, die zich overgaven, gevangen werden genomen en na de slag konden worden vrijgekocht door hun meestal rijke, adellijke families. Dat gebeurde niet in de Slag der Gulden Sporen, omdat men geen volk over had om de gevangenen te bewaken en men daardoor de eigen gevechtsrangen verbrak. Hadden de Vlamingen dat wél gedaan, hadden ze die slag nooit gewonnen. Ze waren zelfs verwittigd dat ze door hun eigen mensen zouden worden gedood mochten zij de rangen verbreken door te vluchten.
Wie meer daarover wil weten, neemt best contact op met de uitgeverij Polemos en vraagt naar het boek ‘De Guldensporenslag: het verhaal van een onmogelijke gebeurtenis’ van Karim Van Overmeire. Tweede druk. Warm aanbevolen!
---
En dan nog dit. We hebben dezer dagen huer een bruiloft in de familie. Mijn oudste kleinzoon (30) trouwt en dat zal gevierd worden. Zowel hij als zijn aanstaande zijn ondertussen huisarts en er zal aardig wat volk op afkomen. Het zou dan ook kunnen, dat ik er niet toe kom mijn gebruikelijke blogs te schrijven. Ik ben nl bij de feestelijkheden ingeschakeld als tolk/begeleider van Italiaanse vrienden uit Sardiniê, die hier enkele dagen zullen verblijven. Ik had halvelings nog gedacht e.e.a. te schrijven over de vorming van de nieuwe Vlaamse regering, maar die blijkt weer uitgesteld. Als ik het overleef, wordt het misschien zelfs maandag.
|
