|
De begroting, die de volgende federale regering moet maken, is zowat de grootste sinds die van Jean-Luc Dehaene in het begin van de jaren negentig. En die had daarvoor nog een stok achter de deur: zonder zijn inspanningen kwam België niet in de Eurozone (feitelijk voldoet dit land nog steeds niet aan alle Maastricht voorwaarden, maar niemand ligt daarvan nog wakker).
De enige en goedkoopste oplossing om de schuldenlast van dit land te verlichten, is te zorgen voor meer werkgelegenheid. Meer werknemers betekent dat meer mensen afdragen aan de Sociale Zekerheid en minder staatssteun moeten krijgen. De politieke partijen weten dat, zowel in Vlaanderen als in de rest van dit land, maar hoe ze dat gaan verwezenlijken is ander bier, zeker nu een recessie dreigt.
Om een gat van zo’n 12 miljard euro in de begroting op die manier gedicht te krijgen , zouden er tegen 2024 minstens 322.00 jobs moeten bijkomen. Daarmee zou dit land ook de werkzaamheidsgraad van onze buren Nederland en Duitsland (80%) moeten bereiken. Vlaanderen is met 75% op de goede weg. Wallonië staat op 63,7% en zou (volgens de pas opgezette nieuwe coalitie,aldaar) naar 68,7 moeten stijgen, maar dat blijft te weinig. De cijfers voor Brussel zouden nog een stuk lager liggen. Om de werkzaamheidsgraad van 70 op 80% te brengen had Duitsland tien jaar nodig, nota bene onder de socialistische bondskanselier Gerhard Schröder. Er zijn dus diepgaandere hervormingen nodig. Wie gaat dat doen? Zie je dat al gebeuren met een PS in de federale regering, die een flexibilisering van de arbeidsmarkt zou mogelijk maken, inbegrepen deeltijdse en laagbetaalde jobs, dat terwijl zowat iedere drukkingsgroep staat te roepen op meer geld dat er niet is?
|
