De komkommertijd lijkt begonnen. Met de gemeentelijke verkiezingen van volgend jaar in het vooruitzicht, komt het er voor kandidaat burgemeesters e.d. wel op aan in de het nieuws te blijven en Kris Peeters blijkt dat begrepen te hebben. De kandidaat burgemeester van de koekenstad stelt dat we ervoor moeten zorgen dat tegen 2025 alle Belgen een job hebben. Letterlijk kan dat niet, maar men gaat uit van een werkloosheid van maximaal 3% om daarvan te kunnen spreken. Het zou een goed voornemen kunnen geweest zijn, ware het niet dat hij het heeft afgekeken van Bundeskanzlerin Angela Merkel die vorig weekeinde op een congres van haar CDU letterlijk hetzelfde voorstelde. Peeters, die er nog net niet bij zegde ‘Wir schaffen das’, maakt zich dus schuldig aan een goedkoop plagiaat. Het jaar 2025 – en dat geldt ook voor Merkel – is in de politiek nog eeuwigheid verwijderd. Verder is die beoogde 3% er bij ons een voor heel België en wie dit land nog maar een klein beetje kent, weet dat er hier grote verschillen zijn tussen de regio’s. Voor Vlaanderen zou het representatief kunnen zijn – ongeveer de helft van nu - voor Wallonië veel minder en voor Brussel onbestaande. Als federaal minister spreekt Peeters wel voor heel dit land en dan wordt het gegarandeerd een mission impossible.
Dezelfde Peeters heeft trouwens nog een van zijn stokpaardjes bovengehaald, waarmee hij in de eerste plaats de N-VA’ers (zijn tegenstrevers straks in Antwerpen) in de gordijnen wil jagen door opnieuw af te komen met de zgz ‘mistery calls’. Een soort kliklijn zeg maar, waarmee men bedrijven wil testen in hoever ze bepaalde werkzoekenden, in de eerste plaats allochtonen, zouden discrimineren. Dat zou vooral de kleinere werkgevers treffen en als ex-voorzitter van Unizo zou Peeters dat moeten weten. Soms lijkt het er op dat hij aan zijn centrumrechts verleden liefst niet meer herinnerd wil worden.
---
De eerste gele trui in deze komkommertijd gaat echter niet naar Peeters, maar naar zijn partijgenote: Bianca Debaets, Brussels staatsecretaris voor dierenwelzijn. Haar voorstel tot verbod van de productie van foie gras in het Brussels gewest werd aangenomen. Dit is al de tweede scalp die ze aan haar gordel kan rijgen. Eerder bekwam zij ook dat er in haar gewest geen bont mocht geproduceerd worden. Voor wie niet zo bekend zou zijn met die materies: in het Brusselse gewest is er nooit enige productie geweest, noch van bont noch van foie gras (die er wel overvloedig gegeten wordt!). Er wordt nu duchtig gespeculeerd op Debaets’ volgende campagne. Misschien een verbod op de walvisvangst in het Brusselse?
Gelukkige stad die geen andere problemen kent…
|