Buiten het probleem met de e-commerce, waarover ik al had in mijn blog van 29 oktober, zijn er tijdens de hectische weken met de CETA besprekingen ook andere zaken ondergesneeuwd geraakt. Zo was er o.m. het bericht over de dure stroom die in België nu nog alleen grote bedrijven, maar straks misschien ook KMO’s en particulieren riskeren te moeten betalen. De reden daarvoor is dat niet alleen de kerncentrales in dit land het met de regelmaat van een klok laten afweten, nu is dat ook in Frankrijk het geval. Op een gegeven ogenblik was daar zo ongeveer de helft van uitgevallen, waardoor de resterende centrales nog amper genoeg produceerden om het Franse elektriciteitsnet voldoende te bevoorraden. Zoals we stilaan wel weten, rekent de Belgische stroomvoorziening ook op invoer uit het buitenland, omdat de eigen productie niet volstaat, én op de groene stroom. Het uitvallen van enkele van onze kerncentrales én een deel van de Franse gebeurde dan net in een langere periode van zacht herfstweer, met weinig of geen wind noch zonneschijn, wat dan weer als resultaat had dat we ook niet teveel konden rekenen op de zgz vernieuwbare energie van windmolens en zonnepanelen. In Duitsland noemen ze dat ‘Dunkelflaute’, letterlijk: donkere flauwte. Mocht die zich voordoen in echt winterweer, met temperaturen onder de 10°C, dan mogen we het schudden en riskeren we toch de gevreesde black-out. De twee centrales op gas (in Vilvoorde en Seraing), die als reserve achter de hand worden gehouden (en die de staat ook flink wat kosten) zouden dan het probleem niet meteen oplossen.
Op een gegeven ogenblik vorige week was de kostprijs in België voor stroom zowat het dubbele als die in Frankrijk en vier maal de prijs in Nederland. Dat KMO’s en particulieren voorlopig ontsnappen aan een forse prijsverhoging heeft te maken met het feit dat voor hen de eindafrekening berekend wordt met de gemiddelde prijs op een jaar. Deze keer eens geen Turteltaks waarmee men de verkeerde politica haar politieke carrière kon vergeten...
|