Vandaag, 19 mei 2005, wordt 't Pallieterke 60 jaar. Een uitzonderlijke prestatie voor een spotblad dat in mei 1945 werd opgericht door Bruno De Winter, journalist bij het Handelsblad. De Winter schreef in dat Handelsbald al een column waarin hij op spottende wijze de naoorloogse toestanden hekelde, vooral dan de in Vlaanderen onmenselijke repressie en epuratie, die in brutaliteit zijns gelijke niet vond in de westerse wereld. Er was heel wat moed nodig om zoiets in die tijd te ondernemen. Veel van zijn uitspraken zijn legendarisch gebleven, iets waar ik nog wel eens op terugkom.
Tien jaar later stierf De Winter echter aan een hartinfarct op amper 45 jarige leeftijd. Hij werd opgevolgd door zijn toen enige vaste medewerker Jan Nuyts, een overtuigde Vlaams nationalist, die het blad tot voor enkele jaren heeft geleid. Nuyts stierf op 8 juli 2002 (hij werd 82) en had ondertussen de fakkel doorgegeven aan Leo Custers, ex-journalist bij o.m. de Gazet Van Antwerpen.
't Pallieterke blijft een unicum in de journalistieke wereld en daarmee bedoel ik niet alleen België, maar heel West Europa. Het blad is compleet onafhankelijk, heeft geen partij achter zich, geen persmagnaat à la Van Thillo, zelfs zo goed als geen reclame (de weinig reclame die erin staat wordt nog door de redactie geconditioneerd). Het blad leeft bijna uitsluitend van de bijdrage van zijn lezers en dat zouden er momenteel meer dan 20.000 zijn.
In onze huidige politiek correcte wereld zijn bijna alle kranten en weekbladen gemuilband. Veel zaken kan of mag men niet meer schrijven. "De Tijd" werd zopas overgenomen door de groep Van Thillo en zal in de toekomst ook kleur moeten bekennen. De Gazet van Antwerpen is "gestevatiseeerd" sinds ze eigendom geworden is van die Limburgse familie die de ex-kok in haar vriendenkring heeft. Als men zaken te weten wil komen die in de andere media het licht niet mogen zien, is er één oplossing: 't Pallieterke lezen, iets wat doe sinds 1955 (mijn eerste nummer was dat met het overlijdingsbericht van Bruno De Winter).
Buiten Leo Custers schrijven in 't Pallieterke een hele krans van uitgelezen journalisten, sommigen zoals Paul Belien en Marc Platel die door hun vroegere kranten (respectievelijk De Gazet Van Antwerpen en Het Belang van Limburg) werden ontslagen o.w.v. hun Vlaamsgezindheid, anderen die onder een schuilnaam schrijven, maar niet minder bekwaam zijn in hun genre (politiek, sport, film, muziek, kolder). Medewerkers die zich politiek engageren, dienen hun ontslag te geven (zoals vroeger o.m. Gerolf Annemans). Op die manier blijft het blad op en top onafhankelijk en kan het blijven steunen op zijn drie dogma's:
- "Wat niet lachend kan gezegd worden is de waarheid niet"
- "Vlaanderen eerst"
- "Vrank en vrij"
Ik heb 't Pallieterke een email gestuurd met gelukwensen én daarbij het gedicht van Albrecht Rodenbach waarmee ik ook mijn blogs begin:
"Strijden eeuwig
Strijden leeuwig
Strijden,makkers, 't is ons lot.
Strijd het heden
Strijd 't verleden
Strijd de toekomst, rust bij God"!
|
