Terwijl de deining omtrent Dieselgate nog verre van gaan liggen is, maken we al een nieuwe commercieel ‘fenomeen’ mee: de opgegeven energiewaarden die op de labels van koelkasten, wasmachines en ander zgz ‘witgoed’ vermeld staan, blijken in ± 60% van de gevallen niet te kloppen of tenminste niet helemaal correct te zijn. Wat de twee zaken met elkaar gemeen hebben is dat die waarden bepaald worden door de fabrikant(en) zelf. ‘Mijn kind, mooi kind’. Net zoals bij VW (en misschien wel bij enkele concurrenten) vallen er ook hier geen fysieke slachtoffers, maar betaalt de consument wel teveel voor wat hij denkt te kopen. Het zal m.i. hierbij niet ophouden, want feitelijk worden de waarden op alles en nog wat netjes op de etikettering vermeld door de producent(en) en zal men er het raden naar hebben zolang de controle daarop niet gebeurt door een onafhankelijke instantie of desnoods door meerdere producenten samen. In dat laatste geval zouden er dan nog afspraken kunnen gemaakt worden, maar die kans wordt met de dag kleiner omdat men al te goed begint te beseffen dat er met de boetes niet meer te lachen valt.
Wie uit deze zaak bijzonder pover te voorschijn komt is de E.U. Met alle regeltjes waaraan de diverse lidstaten over alles en nog wat gebonden zijn, hebben de slimme Europese bollebozen zich helemaal verkeken op bovenvermelde excessen. Dieselgate werd ontdekt door een hier onbekend Amerikaanse milieuorganisatie en het verhaal over de twijfel bij de energielabels startte in Zweden waar het plaatselijk energieagentschap onregelmatigheden ter zake vaststelde bij televisietoestellen van het merk Samsung. Dat slechts 41% van de huishoudtoestellen evenveel (of even weinig) verbruikt als vermeld op de labels, ontdekte zowaar onze eigen FOD Economie, maar niet ‘Europa’.
|