Terwijl de vluchtelingenstroom vanuit Zuidoost Europa steeds grimmigere en grotere proporties aanneemt, lijkt er ook in Syrië iets nieuws aan de hand te zijn. Met name Rusland, dat al vanaf het begin van het conflict dictator Assad steunde en dat ook nu nog steeds doet, zou zich meer met de oorlog daar gaan bemoeien. Reden daarvan zou kunnen zijn dat het regime van Assad wankelt. Zijn sjiitische minderheid van Alawieten moet het met steeds minder manschappen stellen en dat zou niet meer gecompenseerd worden door die Russische, vooral militaire steun. Vergeten we niet dat Rusland in datzelfde Syrië de enige marinebasis buiten zijn thuisland heeft.
Een andere reden zou kunnen zijn, dat Assad meer dan ooit alleen staat, grotendeels omdat zijn regime niemand ontziet. In de eerste helft van dit jaar maakte zijn leger, of wat ervan overblijft, zeven maal (7x!) meer burgerslachtoffers dan het gehate en moorddadige IS. Er is dan ook sprake van dat Rusland uiteindelijk toch is gaan praten met Turkije, dat eveneens niets van Assad wil weten. En zo zitten we daar dan stilaan met wat ze tegenwoordig een ‘geopolitisch’ probleem noemen: buiten China is de halve wereld er nu mee bezig.
Persoonlijk blijf ik het raar vinden dat er nergens officieel sprake is van de Iraakse piste, een plan B, zeg maar. Zoals ik reeds schreef zou het wenselijker zijn daar te beginnen, omdat Irak geen onoverzichtelijk wespennest is zoals Syrië. IS bezet er vooral enkele plaatsen in het noorden, waaronder de stad Mosoel. Deze regio op IS veroveren lijkt geen onoverkomelijke taak en – mocht dat lukken – kan men nog zien hoe men Syrië kan aanpakken met zijn IS, met Assad, met de Koerden en daartussen nog enkele zgz vrijheidsbewegingen waarvan niemand met zekerheid kan zeggen waarvoor ze staan. Dat Syrië nog ooit een normaal land wordt, lijkt me uitgesloten, maar een einde aan de huidige situatie zou allicht voor een deel van de huidige vluchtelingen een reden kunnen zijn om terug te keren naar hun heimat. Dat hebben de meeste van onze vluchtelingen ook gedaan na WOI en WOII, al werden die zelfs in onze buurlanden niet gepamperd zoals nu met de Syriërs op vele plaatsen gebeurt.
|