| 
					
					   
  
   Het feit dat er zo snel een federaal akkoord kwam over de  
begrotingscontrole én de taxshift, was niet de enige verrassing  
van de voorbije week. Een tweede was het feit dat CD&V,  
waarschijnlijk ‘met de dood in ’t hart’ zoals we dat van tsjeven  
gewend zijn, ermee akkoord ging en nu onder vuur komt te  
liggen bij zijn eigen, vooral syndicale achterban. Door het feit  
dat de partij, in tegenstelling tot het verleden, deze regering  
niet meer leidt (en hetzelfde gebeurt op Vlaams niveau), moet  
ze het hele proces lijdzaam ondergaan. En zeggen dat ze het  
zelf het federale premierschap heeft opgegeven om Marianneke  
Thyssen dat tweederangs baantje te kunnen geven bij Europa.  
Où sont les neiges d’antan? 
   CD&V moet opletten straks niet in hetzelfde sukkelstraatje  
terecht te komen, waarin de SP.a zich nu bevindt. De socialisten  
komen in de oppositie niet meer geloofwaardig over omdat ze  
enkele decennia lang de kans hebben gehad de scheve  
toestanden recht te trekken waartegen ze nu protesteren. CD&V  
heeft in de vele federale regeringen waarin ze mee heeft  
geregeerd ook nooit geprobeerd de vermogens(winst)belasting*  
op tafel te krijgen, waar ze nu achteraan liep. Een oplossing zou  
kunnen zijn dat CD&V zich splitst in een syndicale en een niet- 
syndicale vleugel, waarbij men eens de neuzen van links en  
rechts binnen de partij zou kunnen tellen. Ik vrees dat er van  
die eerste vleugel niet veel over zou blijven. Het is nl een  
publieke geheim dat het ACV wel de vakbond is met het grootste  
aantal leden, maar dat de leden ervan daarom nog niet CD&V  
stemmen. De tweede vleugel zou van het imago van  
spelbederver af kunnen geraken en eventueel zelfs opnieuw  
kunnen trachten tot een kartel te komen met de N-VA. Ik weet  
het, dit is dagdromen, maar het zich promoten als linksgezinde  
partij is dat ook en was waarschijnlijk de reden waarom men  
tenslotte akkoord is moeten gaan met de rest van de Zweedse  
coalitie. ‘Met de dood in ’t hart’, zoals ze dat vroeger zo dikwijls  
heeft gedaan, vooral in de Vlaamse materies. 
  
* Als er nu een vermogenstaks zou komen – waar CD&V op  
aanstuurde - zullen de Vlamingen daar het meest onder lijden.  
Na aftrek van hun schulden bedraagt het vermogen van de  
Belgen een kleine 1.000 miljard euro. Bijna ¾ van dat spaargeld  
is Vlaams, een kleine 20% Waals en de rest, een kleine 10%,  
Brussels.  
					 |