Ik heb negen jaar met mijn gezin in Italië gewoond, op Sardinië dan nog, wat niet zomaar een welvarende regio kon/kan genoemd worden. Toen we er arriveerden, in 1963, kregen we er 8 Bfr voor 100 Lire. Negen jaar later zijn we naar België teruggekeerd en waren 100 Lire nog de helft waard: 4 Bfr. Ik moet rechtuit zeggen dat we daar niet erg veel van gemerkt hebben en de plaatselijke bevolking nog minder. Iedereen klaagde wel over de crisis, maar het leven werd er vooral duurder voor wie naar het buitenland ging of iets moest importeren. De Italiaanse export profiteerde ervan en het land bleef internationaal meespelen.
Datzelfde gebeurde bij heel wat zuiderse landen, Griekenland inbegrepen. Was Griekenland uit de eurozone gebleven, had men de drachme ook om de haverklap kunnen/moeten devalueren, waarbij het land wel armer, maar het plaatselijk leven niet ontwricht werd. Door toe te treden, boven zijn stand te gaan leven en voor dat leven gewonnen verloren te gaan lenen, kan het land nu niets anders meer dan echt armer worden, omdat het zijn munt – die eigenlijk niet de zijne is - niet meer kan devalueren. Dat geldt trouwens niet alleen voor Griekenland. Portugal en Spanje zijn er niet veel beter aan toe en zelfs dit landje heeft een staatsschuld die hoger ligt dan wat het zelf produceert en heeft hoegenaamd geen reden om trots te zijn.
Wat zondag ook de uitslag van dat Griekse referendum mag zijn, nai è oxi*, dat land raakt er nooit meer bovenop als het binnen de eurozone blijft. Zelfs alle schulden kwijtschelden is geen optie, omdat er met wat er daar nog overblijft niets kan gerecupereerd worden. Het zou trouwens een verkeerd teken zijn t.o.v. de landen die wél de tering naar de nering hebben gezet en ook naar die, die zelf drastisch gaan hervormen zijn, zoals bv de Baltische staten.
Tenslotte nog dit: Syriza is niet zomaar een linkse partij. Syriza is een uiterst linkse partij die gedragen wordt door communisten. Datzelfde soort mensen dat na WO II ei zo na de Griekse burgeroorlog won. Mocht dat gelukt zijn, dan was Griekenland toen in de invloedsfeer gekomen van de Sovjet Unie of, in het beste geval, een tweede Joegoslavië geworden, zoals dat van Tito. Een kolonelsregime zeg maar, zoals het land er later nog een gekend heeft, maar dan een links i.pl.v. een rechts. Syriza is een Grieks PvdA en Alexis Tsipras een Griekse Raoul Hedebouw, een jongen die het ook geweldig kan uitleggen. De vraag blijft of een land daar goed van worden kan.
* ja of neen. ‘Of’ wordt in het Grieks weergegeven door de letter ‘eta’, de zesde van het Griekse alfabet en wordt uitgesproken als onze lange ‘ij’. De x wordt ch uitgesproken, wat we kennen van de xp van de chi ro jeugdbeweging.
|