Nog een praktijkvoorbeeld van hoe slecht Vlaanderen wel bezig is met de beslissings- en belastingbevoegdheid.
Om in aanmerking te komen voor "klein beschrijf" mag men geen andere woning bezitten. Vele kopers (bijvoorbeeld in een scheidingsprocedure) bezitten echter nog gedurende een tijdje een (gezamenlijke grotere) woning wanneer zij hun respectievelijk (nieuw en kleiner) appartementje aanschaffen, omdat die eerste gezamenlijke woning al wel "te koop" wordt aangeboden, maar natuurlijk nog niet effectief verkocht is - zo snel verlopen onroerend goedtransacties nu eenmaal niet. En zijn bestaand huis reeds verkopen zonder dat men al zeker is van een nieuwe stek, ligt ook niet in onze volksaard.
Tot zover geen probleem, want de federale parlementairen hebben indertijd beslist dat het teveel aangerekende "groot beschrijf" op het appartementje wordt terugbetaald, op voorwaarde dat de verkoopakte van die oorspronkelijke woning daarna toch binnen een aanvaardbare termijn bij de notaris getekend wordt. Die termijn was federaal op 2 jaar vastgesteld.
Sinds 1 januari 2015 is de Vlaamse regering bevoegd voor de registratierechten. Die heeft beslist dat deze termijn tot 1 jaar ingekort is, en past deze termijn ook met onmiddellijke ingang ook toe op aanvragen tot terugbetaling van teveel betaald groot beschrijf, van transacties die nog volledig afgewikkeld werden vóór 1 januari!
Zoiets kàn natuurlijk niet! Alhoewel de Vlaamse belastingadministratie sinds 1 januari bevoegd is - dat wil zeggen dat ook alle aanvragen tot terugbetaling sindsdien dààr behandeld worden, moeten dergelijke schulden uit het verleden vanzelfsprekend nog aan de federale teruggevorderd worden!
Oeps... de Vlaamse parlementsleden zijn dat even "vergeten" te regelen met de nodige overgangsbepalingen. Zij maken liever ruzie over de politieke correctheid van domme uitspraken van partijvoorzitters en andere pietluttige onbenulligheden.
De totale absurditeit van politieke onverantwoordelijkheid komt aardig in zicht.
28-03-2015, 13:39
Geschreven door bertie
|